Book 2: When we Collide again

KABANATA 25- Battle between Mr. Lopez and Ms. Gamboa

|Kabanata 25- Battle between Mr. Lopez and Ms. Gamboa|

>>>----------•^_^•----------<<<

Baneerie's POV

NGAYON ay sabado na kung saan ito ang araw ng training ko at sobrang handang-handa na ako tungkol dito. Pero iyong pagpapakasal bukas, hindi ko yata kakayanin.

Nakatali ako sa lalaking hindi ko naman mahal at hindi magiging kahit kailan man. Tanging kaibigan lang talaga ang turing ko sa kaniya, wala ng iba. Ayoko kasing masira yung golden rules namin na walang papatol sa kaibigan, yun kasi ang kauna-unahang usapan namin noon, iyon ang binitawan naming mga salita, na dapat sundin at hindi labagin.

I'm still hoping that comeback happened, but should I need to hope about that or not? Masakit umasa sa walang kasiguraduhan. Malay ko, may mahal na pala siyang iba diba, paano na lang ako?

"Ms. Gamboa!"

"Hoy ikaw na, beh!" Saad ni Kel at niyugyog pa ako.

"Ahh oo nga pala." Saad ko at umiiling-iling pa.

Nakita kong nakapuwesto na si Juariz sa tabi nung id-defend niya. Ngumisi  pa ito sa akin at kinindatan ako. So lumapit na rin ako sa id-defend ko at hindi na lamang nag react sa ginawa ni Juariz.

Chill lang dapat at nung Monday pa ako ready dito. Dapat na yang pabagsakin, this time, bago umuwi sa pilipinas at bago ako ikasal.

I hate this!

Ayokong dahil sa pagpapakasal ay masira yung mood ko at matalo ako rito.

"So the defenders are Mr. Lopez and Ms. Gamboa. Please shake your hands first, before we went to our topic." Saad ng judge na si Mr. Laurier, ang Dad ni Brien.

Napalunok ako at tsaka lumapit na rin sa gitna. Nagtitinginan lamang kami, hindi alam kung sino ang makikipagkamay.

"Shake your hands, I know you're enemies pero huwag niyo namang panatilihing mag-kaaway kayo o nagkokompetensyahan sa isa't isa, dahil for sure magkaiba rin naman kayo ng tatahakin. Mag shake hands na kayo at marami ang naghihintay." Saad ni Mr. Laurier kaya tumikhim ako at tinignan siya tsaka sinenyasan na siya ang mauna.

"Mauna ka." Saad ko na madiin at pabulong.

"Ladies first." Saad naman ni Juariz ng nakangisi.

"Sige ka, hindi kita babalikan." Hindi ko alam kung bakit ko yun nasabi kaya natakpan ko ang bibig ko.

"Hindi na talaga, because I will be married tomorrow." Saad nito at nagseryoso.

Para naman akong binuhusan ng malamig na tubig, kumirot ang puso ko ng sobrang sakit. Para bang nawalan na lang ako ng gana at pati ang makita siya ay ayoko na.

Wala na talagang pag-asa. Parehas na kaming nakatali.

"Congrats!" Saad ko at hinila ang kamay niya tsaka nakipagshakehands.

Ito na ang huling araw na mahahawakan ko ang kamay niya. Sa sobrang tagal, 4 years din akong naghintay na mahawakan ulit ang kamay niya.