သားဖွားခန်းက ရင်ခုန်သံ(သားဖြားခန္းက ရင္ခုန္သံ)(Complete)

After Falling In Love-11(Unicode)

"မငိုနဲ့လေ လင်းထက်လေးရာ၊ လင်းထက်လေးငိုတော့ မမက ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲလို့"

ခေါင်းကိုငုံ့၍ အံကြိတ်ရှိုက်နေသည့်မောင်ဖြစ်သူကိုကြည့်ရင်း လင်းသစ္စာနွယ်မှာ ခြေမကိုင်မိလက်မကိုင်မိ။

"ကဲ့ အငယ်ကောင်၊ ကလေးလည်းမဟုတ်တော့ဘဲ မမကို စိတ်ညစ်အောင်မလုပ်နဲ့လေ၊ ပွဲထဲဝင်ခါနီးမှ ကကျိုးကကြောင်တွေလုပ်နေတယ်နော် မေ့သား"

မိခင်ဖြစ်သူ ဒေါ်လင်းလက်နွယ်က လင်းသစ္စာနွယ်၏ အဖြူရောင် ဂါဝန်ရှည်အား ပုံကျအောင် ပြင်ပေးနေရင်း သားငယ်အားချစ်စနိုးလှမ်းဆူသည်။

"အေးလေ ညီလေးရာ၊ ဆေးရုံထဲ တာဝန်ကျနေတဲ့ ဆရာဝန်ကြီးတောင်ဖြစ်နေပြီကို ကလေးလို ငိုနေတုန်းပဲလား"

လင်းသက်မောင်ကလည်း ညီဖြစ်သူ၏ ဆံပင်များကို ချစ်စနိုးဖွရင်း ဆိုသည်။

မမ၏မင်္ဂလာပွဲအတွက် ထိုင်းမှ မိသားစုလိုက်အလည်ပြန်လာရှာသော ကိုကို။

ဘေးတွင်မူ သမီးဖြစ်သူနှင့်သားတွေအား ပြုံးကြည့်နေသော ဖေဖေ။

အားလုံးဟာ သည်ပွဲအတွက်ပျော်ရွှင်နေကြသည့်အချိန် နှမျောစိတ်ဖြင့် မပျော်ရွှင်နိုင်တာ လင်းထက်တစ်ယောက်တည်းသာ။ ခေါင်းကိုမော့ထိန်းလည်းမရ ငုံ့ထိန်းလည်းမရနဲ့ သတိုးသမီးဝတ်စုံနှင့် ရှုမငြီးနေသော မမက ကြည့်ရင်းကြည့်ရင်းဖြင့်ပင် သူ့ကို ဝမ်းနည်းလာစေတာ။

ကိုကိုထက်စာလျှင် မမက သူနှင့်ပို၍ရင်းနှီးခဲ့ရသည်မို့ ပို၍တွယ်တာရသည်မှာအမှန်။ တစ်အိမ်လုံး၏အလိုလိုက်ခံ အငယ်ဆုံးဘဝမှာ ငါးနှစ်ခြားသော မမ၏အလိုလိုက်မှုတွေ မေတ္တာတွေက သူ့အတွက် အနွေးထွေးခဲ့ဆုံးဆိုလည်းမမှား။

မည်မျှပင် မတည့်အတူနေလို တွေ့တိုင်း စနောက်တတ်သည်ဆိုပေမဲ့ လင်းထက်၏ခံစားချက်တို့ကို အနားလည်နိုင်ဆုံးသူဆိုလည်း ဟုတ်သည်။

ထိုသို့သောမမကို တခြားလူတစ်ယောက်လက်ထဲ အပြီးတိုင်ပေးလိုက်ရတော့မည်ဆိုသည်က အရွယ်ရောက်ပြီး ယောက်ျားတစ်ယောက်ဖြစ်နေပါစေ မျက်ရည်ကျမိအောင်ထိတော့ ခံစားရတာပါပဲ။