ΕΡΩΤΑΣ, Ο ΛΥΣΙΜΕΛΗΣ

Ισορροπίες

Γέμισε το ποτήρι της με κρασί και το ήπιε μονορουφι. Ένιωθε την οργή να την καταπνίγει. Σφυριες χτυπούσαν στα μηνίγγια της κάνοντας την να τρέμει. Έριξε λίγο νερό στο πρόσωπο της, φόρεσε βιαστικά το πανωφόρι της και βγήκε στο δρόμο. Τριγύρω της οι άνθρωποι την αναγνώριζαν και την κοιτούσαν επίμονα. Αδιαφορούσε για τα πάντα και τους πάντες. Μπήκε βιαστικά στο ταξί και έφτασε στο σπίτι του. Χτυπούσε την πόρτα, μανιασμένη.

-Κυρία Τερέζα, τι κάνετε εδώ;

-Πού είναι το αφεντικό σου, Μαρία;

-Δεν, δεν είναι εδώ κυρία Τερέζα. Καλύτερα να πηγαίνετε.

Ήταν φανερό πως της έλεγε ψέματα. Η γυναίκα δεν ήταν καλή σ' αυτά και καρφώθηκε αμέσως. Την αγνόησε. Έσπρωξε με δύναμη την πόρτα και μπήκε στο εσωτερικό.

Τον βρήκε στο σαλόνι. Ριγμένος στο βελούδινο ανάκλιντρο, με ένα ποτήρι κρασί στο χέρι, είχε διπλαρωσει για τα καλά μια κυρία την υψηλής κοινωνίας, γνωστή από τα κοσμικά και όχι μόνο.

-Τι κανείς; Πώς μπαίνεις έτσι εδώ μέσα;

-Διωξτην, θέλω να μιλήσουμε. Τώρα!

-Θα αστιευεσαι βέβαια. Πέρασε έξω σε παρακαλώ και μη με ξαναενοχλησεις.

-Πολυ καλά, θα τα πω μπροστά της. Να ξέρει και με τι κουμάσι έχει μπλέξει. Έβαλες το φωτογράφο της κακιάς ώρας, το Νικολαιδη να με παρακολουθεί για να με βγάλει φωτογραφία με το γκόμενο; Τόσο γελοίος είσαι. Και κράταγες τις φωτογραφίες τρεις μήνες για να τις χρησιμοποιήσεις τώρα; Πόσο ξεφτιλισμενος είσαι; Πες μου. Πόσο έξω είχα πέσει μαζί σου;

-Δεν ξέρεις τι λες. Είσαι τρελή για δέσιμο.

-Εγώ είμαι τρελή ρε γελοιε; Έχω αποδείξεις, θα το πάω διακαστικα και θα σε ξεφτιλισω, να μάθουν όλοι τι σιχαμα είσαι.

-Τερέζα αρκετά. Πάλι δεν πήρες τα χάπια σου και χάνεις τον έλεγχο.

-Ποια χάπια ρε κάθαρμα; Δε ντρέπεσαι; Θα με βγάλεις και ψυχασθενή τώρα; Θα σε ξεφτιλισω, δε θα λογαριασω τίποτα. Ξεπέρασες κάθε όριο.

-Ως εδώ. Πέρασε έξω γιατί θα καλέσω την αστυνομία.

-Θα φύγω, γιατί όσο κάθομαι εδώ μέσα και σε βλέπω με πιάνει αναγουλα.

Πριν φτάσει στην εξώπορτα, επιστράτευσε όλη της την ειρωνία και του είπε με ύφος "πάντως αν ο φιλαρακος σου έμενε λίγο ακόμα, θα έβλεπε και άλλες πολύ καλύτερες σκηνές. Από αυτές που τόσα χρόνια μαζί σου είχα ξεχάσει ότι υπάρχουν. Κρίμα."