BEYLERBEYİ HAZERANİ

KÜLÜZ

Dolabın içine attığı kazağı elime aldım.
"Hasbinallah."dedi ben çıkıp giderken
"İçinde kaybolacaksın cadı."demeyi de ihmal etmedi.

Şöyle bir baktım da haklı.
İçinde kaybolacağım.Neyse uyurken giyerim ;onun gibi kokuyor beni hemen uyutur.

Merdivenleri inerken ,kendi ruhumu kat kat çıkıyor gibi hissettim.Yaptıkların ne Efsa?Yacakların ne ? Hazerani'nin bana karşı biraz olsun sevgi göstermesini o kadar istemişim ki kendimi bulmuşken,hiç bu kadar ben değildim sahiden ,yine de ona kayıptım.

Durumun özeti içler acısıydı.Doğrusu bir yanım Eren'e karşı yaptığım hatalar yüzünden çoktan gömülmüş gibi toprak yüklüydü.Diğer yanım ise sanki benim değilde aşkına kavuşmuş masum bir genç kızın ilkbaharıydı.

Mevsim sonbahar olmasın Efsa ,yarın ya yaprak dökeceksin ya da köklerin sökülecek.Hazır mısın?Değildim.
Ondan gitme ihtimali değil ,kesinliği var sanki.

Ardımdan gelen adım seslerinin içine çöktü sessizliğim.Merdivenleri tamamlayıp en aşağıyı bulduğumda benden alınacakmış gibi sıktığım üstüne baktım.Ardımdan geliyor; aniden dönsem şöyle 'kemiklerim Geşa!'diyene kadar sıkı sıkı sarılsam ,şu koca yokluğunda bastırdığım tüm gözyaşları onu sırılsıklam etse de rahatsam .

Yapmayacağım.
Sonra ayrılamam da ondan.

Elimdeki kazaktan gözlerimi çekip süratle odaya geçtim .Kapıyı çarpar gibi niye kapatıyorsun Efsa?!Hazerani yüzünden !Onun yüzünden .
Anlatsın işte . Karmakarışık duruyorum görüyor o zifiri gözleriyle.
Ya da gözlerinin karası mı kirletiyor görmesini?Akla pakla önümüzü Hazerani;ben karanlıktan korkarım unutma.

Işığı sabitlenmiş avizeye baktım.
Uzun zincirle asılı, suni elmaslara değen her ışık huzmesine çekildim .Gözlerim kamaştı kısa bir anda .Avucumdaki kazağı burnumun direğine ne zaman dayadım bilmiyorum.Kapının ardına oturdum onu koklaya kolaya.Yarın belki yine kokuna küseceğim .Ayrılığın ile örmüş kader ağlarını.Neden habire seninle sınanıyorum?

Sırtımı yasladığım kapıyı çaldı Heja.
Tık ... Boşluk.Sonra  yine tık tık...

"Efsa Sultan.."dedi kısık bir sesle.
Sonra "Sofra hazır Geşa Hazerani!"diyerek yükselti sesini.
En azından bazı şeyler halâ aynı .Yani benim bildiğim gibi .Hazerani bana Efsa denilmesini sevmiyor ve Heja da ondan hâlâ korkuyor;herkes gibi ve nedense olması gereken buymuş gibi .

"Yemeyeceğim ."dedim çok düz bir tonlamayla.

"Ama ..."dedi çok üzüldü buna.Sesinden açıkça belli oluyordu üzüldüğü.

"Efsa.."dedi kapı kulpunu indirirken ,aniden doğrulup kapının ardından çekildim.İçeri doğru yarım adım atıp kapının arasında kaldı.
Ben de hemen ardındaydım.

Gözleri  iki elimle göğüsüme bastırdığım üste değdi;hemen indirdim ellerimi.Kaşlarımı kaldırıp sert bir ifadeyle baktım.Alışık olmadığı ifademenden çekindi , gözbebekleri telaşla gezindi yüzümde.

"Efsa.."dedi bir kez ardını kontrol edip bana baktı.Bir şey söylecekti; söyleyip söylememekte tereddüte olduğu bir şey .

"Yemeyeceğim diyorum Heja ."
Sapsarı saçlarını omuzlarının üstüne kadar kesmiş.Güleç çehresine yakışmış saçlarına eli değdiğinde gözlerimi kahve gözlerine kilitledim.Söylemekte çekindiği şey her ne ise söyleyecek.

"İlk kez sofraya oturdu."dedi hüzünlü sesine rağmen tebessüm etmişti.
"Ona ayrı bir sofra hazırladım her zaman ki gibi.Ama o seninle yemek istediğini söyledi."Çırpınıyor sözleri desem yeridir.
Heja hayatının şokunu yaşamış gibiydi.
Nedeni  Hazerani'nin ilk kez biriyle yemek istemesi miydi ?Bence  dolmuş gözleri için bu az bir sebepti.