ZIRHIN GÖLGESİNDE

Bölüm 1: "Kaos'tan Önce"

Her sabah olduğu gibi üvey annemin bağırışlarıyla uyandım.Yine babamla kavga ediyorlardı.Artık onları takmamaya karar verdim.Önceden çok üzülürdüm ve aralarını düzeltmeye çalışırdım ama artık uğraşmıyorum.Ben bunları düşünürken kalkmam için bağırdığını duydum.Kalkıp dolabımdan beyaz askılı tişört üzerine siyah ceket ve altına da siyah pantolonumu giydim.Saçlarımı tarayıp aşağı indim ve babamın çoktan çıktığını farkettim.Üvey anneme baktım ve umursamaz bir tavırla omzuma çarpıp yanımdan geçti.Bu kadına artık katlanamıyordum.Mutfağa yönelip bir kase mısır gevreği yedim ve arabamın anahtarını alıp dışarı çıktım.Babamın durumu iyiydi ve bana çalışmaya başladığımda bir araba almıştı.Bu tabi ki üvey annemi memnun etmemişti.Arabaya bindim ve şirkete doğru sürmeye başladım.Çalıştığım yer bilimsel olaylarla ilgilenen bir şirket.Arabamı şirketin park alanına park ettikten sonra asansöre yöneldim ve 14.kata basarak yukarı çıkmayı bekledim.Bölüm Şefimiz acil bir konu olduğunu ve hemen toplantı yapmamız gerektiğini söylemişti bu yüzden asansörden iner inmez toplantı odasına girdim.Çoğu kişi gelmişti ve toplantı başlamıştı.Bende hemen iş arkadaşım olan Anthony'nin yanına oturdum.Başıyla bana selam verdi ve şefe döndü.Şef boğazını temizledi ve konuşmaya başladı.

"Arkadaşlar dün şirketimizin aldığı önemli bir haber var.NASA'nın aldığı son bilgilere göre Andromeda galaksisinin Samanyolu galaksisinin yörüngesine hızla girdiği tespit edilmiş.24 saatten daha kısa bir sürede Andromeda galaksisindeki gezegenlerle büyük bir çarpışma bekleniyor.

Bu çarpışma dünyamızın da bazı bölgelerini etkileyeceğini söylüyorlar.Bizimde bu etkilenen bölgelere yardım etmemiz gerekiyor.Hepiniz gruplar halinde gideceksiniz ve güvenlikleri konusunda insanlara yardım edeceksiniz.Haydi kıpırdayın ve yola çıkın."

Bu haberi duyduktan sonra tüylerim diken diken olmuştu.Masaya donuk gözlerle bakarken Anthony kolumu çekiştirdi ve birlikte gitmemiz gerektiğini söyledi.Cevap veremeden kendimi Anthony'nin arabasında buldum ve bana dönüp "Yolumuz uzun bu yüzden orada kalmamız gerekebilir"dedi.

Hemen babama mesaj atıp haber verdim gerçi merak edeceklerini pek sanmıyorum.Anthony arabayı kullanırken biraz kafamı dağıtmak için eğilip radyoyu açtım ve arkama yaslandım.Gözlerimde gezegenlerin çarpışmasını,dev karadeliklerin etrafındaki herşeyi çekişini,insanlar ağlayışını canlandırıyordum.Korkunç bir mazaraydı.Bunları düşünürken göz kapaklarım kapanmaya başladı ve uykuya daldım.Gözlerimi açtığımda akşam olmuştu ve bir benzin istasyonunun önündeydik.Telaşla yerimden doğrulduğumda Anthony'nin elinde bir yığın bisküvi ve krakerle arabaya doğru geldiğini gördüm.

Ona bakıp "Orduyu mu besliceksin"diye sorduğumda "Hayır kendimi beslicem" diye cevap verdi.Hiç cevap vermeden arkama yaslandım.Yolumuza devam ederken arabanın camından dışarıyı izliyordum ve tuhaf birşey farkettim.Anthony'den arabayı durdurmasını istedim ve arabanın kapısını açıp dışarı çıktım.

"Anthony şu Ay'ın arkasındaki büyük şeyi görüyor musun ?"

"Aman Tanrım."

Gördüğümüz şey büyük siyah bir boşluktu ve etrafındaki bütün yıldızları kendine çekerek gitgide büyüyordu.Hızlı bir şekilde arabaya bindik ve Anthony bütün gücüyle gaza bastı.Camdan dışarı baktığımda Ay artık yoktu ve korkudan çığlık attığımda Anthony telaşla direksiyonu sağa kırdı ve uçurumdan aşağı yuvarlandık.Arabadan kendimi zar zor dışarı attım ve Anthony'nin kıpırdamadığını farkettim.Anthony'nin yanına doğru giderken siyah boşluğun etrafındaki ağaçlarla beraber beni de çektiğini hissettim.Sonra her yer zifiri karanlıktı...