ဒုက္ခိတ အာဏာရှင်ကြီးနှင့် လျှပ်တစ်ပြက်လက်ထပ်ပြီး​နောက်

53.2

Unicode

ခန်းမထဲက ဧည့်သည်တွေလေလံဈေးအပေါ် အာရုံစိုက်နေချိန်ကို အခွင့်ကောင်းယူပြီး၊ လော့လင်းရှန်းက သူ့နှုတ်ခမ်းနဲ့ ရှီယွင်နန်ရဲ့ နားသံသီးလေးတွေ ပွတ်သပ်လိုက်ကာ "ကိုယ့်ကို ဒီလိုစကားမျိုးသုံးပြီး မတားနဲ့။ "

ဘယ်လိုလုပ် သူက အပြင်မှာ အပျော်မယားရှိနိုင်မှာလဲ?

သူနှလုံးသား တစ်ခုလုံးကို သူ့ရှေ့ကလူဆီ ပေးထားတာလေ။

ရှီယွင်နန်က လော့လင်းရှန်းလက်ကို အရင်ဆုတ်ကိုင်လိုက်ကာ "ကျွန်တော်က စ နေတာပါ။ ခင်ဗျားက ကျွန်တော်ကြိုးစားထားတာကို တန်ဖိုးထားချင်နေမှန်း သိတာပေါ့။ဒါမယ့် ဒီလည်ဆွဲက ကျွန်တော် အများကြီး အားထုတ်ထားတာလေ။"

"ခင်ဗျား မှန်ဘောင်ထဲမှာ သိမ်းထားလို့ ဖုန်တက်နေမယ့်အစား၊ တကယ်တန်ဖိုးထားသဘောကျတဲ့ ပိုင်ရှင်နဲ့ တွေ့ပြီး သူ့တန်ဖိုးနဲ့ လက်ရာကို အချိန်ခါအလိုက်ထုတ်ပြနိုင်ဖို့ ကျွန်တော်မျှော်လင့်တယ်။"

"ဟုတ်ပါပြီ။" လော့လင်းရှန်းက သူ့ရဲ့ လက်လေးကို ပြန်ဆုတ်ကိုင်လိုက်ပြီး လက်ချောင်းလေးတွေကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ကြပ် ယှက်နွယ်ထားထားလိုက်သည်။

သူပြောပြီးသည်နှင့် တပြိုင်နက် ရှေ့တန်းမှ ပြတ်သားသည့် အော်သံတစ်ခု ထွက်လာ၏– "နံပါတ် တစ်၊  ၁၀ သန်း!"

သုံးမိနစ်အတွင်း၊ ယနေ့ညရဲ့ အမြင့်ဆုံးလေလံစျေးနှုန်းထိ တိုးမြင့်လာလေပြီ။

နောက်ဆုံးဒီဇိုင်းဖြစ်တာကြောင့်၊ ဘာဆုံးရှုံးမှု မရှိနိုင်တော့တဲ့ အပြင်၊ ဒီပရဟိတပွဲအတွက် စံချိန်အသစ်တောင် ထပ်ချိုးသွားနိုင်သည်။

ယွမ်ရွေ့မှာ ထိုင်ခုံပေါ်က ပြုတ်ကျမတတ်ပင်။ သူက စိတ်လှုပ်ရှားနေတာလေးကို ထိန်းကာ "ယွင်နန်၊ ငါကြားတာမှန်တယ်မလား? အဲ့အမျိုးသမီးက ဘယ်သူတုန်း!?"

ရှီယွင်နန်လည်း ခေါင်းခါပြလိုက်သည်။ သူတို့နေရာကနေဆို သူမကျောကိုသာ မြင်ရပြီး၊ ထိုအမျိုးသမီးရဲ့ မျက်နှာကို သေသေချာချာ မမြင်ရ။

ဒါကိုကြားသည်နှင့် လော့လင်းရှန်းက သူ့လက်ထောက်ဆီ တိတ်တိတ်လေး မက်ဆေ့ချ်ပို့လိုက်၏။