Lucid Dream

Twelfth Dream

Twelfth Dream

"Kumusta naman ang panaginip mo kagabi?"

Ngiting-ngiti ako habang nakatingin kay Lilian. Naglalakad kami ngayon papasok sa school.

"Panaginip?" medyo kumunot ang noo niya. "Parang hindi naman ako nanaginip kagabi." Nag-kibit balikat siya, "Kung sabagay, feeling ko nanaginip nga ako, hindi ko lang matandaan. Ganun naman kadalasan. Laging hindi ko natatandaan ang panaginip ko."

Napatango na lang ako.

It's either ayaw ipaalam ni Lilian sa akin na napanaginipan niya si Howard o talaga ngang nakalimutan niya. Pero kung nakalimutan nga niya 'yun, sayang naman, kay gandang panaginip kaya nun.

Pagdating namin sa classroom, nandoon na si Amanda at busy sa cellphone niya. Ngumingiti ngiti pang mag-isa. Anong meron?

"Huy!" tinapik ni Lilian si Amanda at halos mapatalon 'to sa sobrang gulat.

"Ano ba, Lilian?!"

Ngumiti ng nakakaloko si Lilian, "Ikaw ah? May ka-text ka 'no? Crush mo ba 'yan o jowa na?"

"Hay naku, ewan ko sa'yo Lilian!" umirap si Amanda at lumipat ng upuan.

Nagkatinginan kaming dalawa ni Lilian. "Ikaw talaga! Shy siya eh!" natatawa-tawang sabi ko kay Lilian.

"Sorry naman! Malay ko bang umiibig na talaga ang kaibigan natin!" at sabay kaming nagtawanan ni Lilian.

Halos dalawang buwan na ang nakalipas at araw-araw na palaging may ka-text itong si Amanda. Hindi naman niya sinasabi kung sino pero parang dama ko na kung sino ang ka-text niya.

Ilang beses kong nahuhuli si Gerald—isa sa mga kaibigan ni Owen—na nakatingin kay Amanda kada magkakasama kami. Feeling ko talaga type ng isang 'to ang kaibigan ko eh.

Pero kung nanliligaw na siya kay Amanda, sana sabihin niya sa amin. Okay naman siya eh. Tsaka isa pa gentleman si Gerald.

Sa dalawang buwan na lumipas, halos hindi ko nakikita si Owen. Sabi nina Gerald at Howard, busy raw ang isang yun ngayon sa pag-aaral para sa entrance exam niya sa Ateneo. Nainggit tuloy ako kaya madalas na rin akong umuwi nang maaga para mag-aral. Kailangan kong makakuha ng scholarship kaya dapat taasan ko ang score ko sa entrance exam.

May times na nakakatext ko si Owen pero madalang na lang. Usually puro about academics ang pinag-uusapan namin. Ginu-good luck ko siya at ganun din naman siya sa akin.

Pero kahit papaano, nami-miss kong maka-bonding siya.

Sa panaginip naman, kung anu-ano at kung saan-saan kami pumupunta ni Caleb.

Nakakatuwa nga eh. Para kasi kaming hindi nauubusan ng pag-uusapan. Kahit sobrang random na ng nagiging takbo ng pag-uusap namin, nag-eenjoy pa rin ako na makasama siya.

Lately ko lang na-realize na paaga nang paaga ang pagtulog ko. Ewan ko ba. Lagi akong excited na makasama si Caleb. Siguro dahil sobrang gaan ng loob ko sa kanya.

'Yun nga lang, 'yung isang 'yun, hindi pa rin ipinapakita sa akin 'yung drawing niya. Sabi niya, itinapon na raw niya. Hindi ako naniniwala. Ang daya talaga niya!

~*~

            "Eighteen years old," sabi sa akin ni Caleb isang araw habang naglalakad kami sa beach dito sa panaginip ko.