အပြာစာ

အပြန်လက်ဆောင်

ဝင့်ဝါ..ဒီမှာ ဧည့်သည်တွေကို လာဧည့်ခံပါအုံး” “ဟုတ်ကဲ့ လာပါပီ ကိုကို” ဝင့်ဝါသည် အရမ်းလှပပီး မြင်သူတိုင်းငေးရအောင် ခန္ဓာကိုယ် ပြေပြစ်ပီး ပြောစရာမလိုအောင် ချောမောသူဖစ်သည် သို့ပေမယ့် လင်ရှိမယားဖြစ်၍ ပြစ်မှားချင်ပါသော်လည်း ကိုကို့ သူငယ်ချင်းများမှာ သူတို့သူငယ်ချင်းမိန်းမ ဖြစ်နေလို့ အနေအထိုင်ဆင်ခြင်ပီး အထန်စိတ်မဖြစ်အောင် နေကြရသည်။ ဝင့်ဝါသည် ကိုကို့ ကို အရမ်းချစ်ပါသောကြောင့် ကိုကို ဖြစ်စေချင်ရင် ကျွန်ပါအဖြစ်ခံပီး နေပေးသည်။

ခိုင်းသမျှကိုလည်း မငြီးငြူပဲ တစိုက်မက်မက် လုပ်ပေးတတ် ကိုကိုအလုပ်ကနေပင်ပင်းလာပီဆိုရင်လည်း ပြုစုပေးတတ်လို့ ကိုကိုကလည်း အရမ်းချစ်နေရသည်။ သို့သော် ဝင့်ဝါ၏ ကာမ ဆန္ဒမပြည့်ဝခဲ့ပါ ကိုကိုမှာ နေ့တိုင်း အလုပ်တွေနဲ့ပဲ နှစ်ပါးသွားနေရပီး ပြန်လာရင် ပင်ပန်းပီး တန်းအိပ်နေလို့ ဝင့်ဝါမှာ ဆာနေပါသော်လည်း အာသာဖြေပီးသာ နေခဲ့ရတာ သုံးနှစ်လောက်ကြာခဲ့ပါပီ။ တစ်နေ့ ကိုကိုသည် အလုပ်ကနေ လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်များကို အိမ်ခေါ်ပီး အလုပ် ကိစ္စ ဆွေးနွေးကြနေစဉ်။

ဝင့်ဝါကို ဧည့်သည်တွေကို ဧည့်ခံရင် စားစရာ သောက်စရာများ ယူလာခိုင်းသည်။ ဝင့်ဝါမှာလည်း ကိုကိုက ကြိုမပြောထားပဲ ဧည့်သည်တွေ ခေါ်လာတော့ ဘာမှမပြင်ဆင်ထားပဲ အိမ်နေရင်း ဖရိုဖရဲပုံစံဖြင့် ထွက်လာလေသည်။ ထိုစဉ် ကိုကိုနှင့်အတူပါလာသော လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်မှာ သုံးယောက် တစ်ယောက်က ကိုအောင် တစ်ယောက်က ဇင်မျိုး တစ်ယောက်က မောင်မောင် ဖြစ်သည်။ ဝင့်ဝါ ထွက်လာတာကို မြင်တော့ သူတို့ထဲမှ ကိုအောင်က မရိုးမသားတွေ ကြည့်ပြီး ဝင့်ဝါ မုန့်တွေချပေးပီး အခန်းထဲ ပြန်ဝင်သွားစဉ်။

ဝင့်ဝါရဲ့ လုံးကျစ်နေတဲ့ ဖင်လုံးကြီးကို ကြည့်ပီး ငန်းနေတာကို ဝင့်ဝါသတိထားမိသည်။ ကိုကိုလည်း သတိထားမိသော်လည်း သူ့ထက်ရာထူးမြင့် သူ့ကိုအလုပ်ရ‌ရန် ကူညီပေးထားသူ ဖြစ်လို့ ထွေထွေထူးထူး ဘာမှမပြောတော့ပေ။ ဝင့်ဝါမှာ သူ့ဖင်ကြီး အကြည့်ခံခဲ့ရတာကို အခန်းထဲရောက်တော့ ပြန်တွေးရင်း စိတ်ထဲတွေ မရိုးမရွ ဖြစ်နေ၍ အောက်ကလည်း ရွှဲချင်သလို ဖြစ်လာလေသည်။ သုံးနှစ်လောက် ကာမစိတ်ကို ထိန်းလာတဲ့ ဝင့်ဝါ မနေနိုင်မထိုင်နိုင်တွေ ဖြစ်ကာ လက်ဖြင့် ထဘီကြားထဲသို့ ပွတ်နေမိသည်။