Yüreğinden dolup taşan bir öfkeyle sadece kendini yakar o diye düşünür herkes ama insan unutmamalıdır; ateşe yaklaşırsan ateş kendisiyle birlikte seni de yakar. Karanfiller de güzeldir ama tabutların üstüne bırakılırlar, yağmur bir hikmettir ama zam...
Nefesimi dudaklarımdan çekip, kendine alan adam; bu sana son serzenişim. Belki de ölümümün matemi. Ruhlar öldüğünde bedenler çığlık atar, demiştin. Sen benim bedenimi de ruhumu da öldürdün. Şimdi belli belirsiz bir düşünceyim, süzülüyorum ama hiçbir yere gidemiyorum. Kalbim yok, bedenim yok, dokunduğunda karıncalanan dudaklarım yok. Yine de baktığında gökyüzünde görebileceğin bir yıldız olacağımı biliyorum. Çünkü ben hâlâ aşkınla yanıyorum...seni aydınlatabilmek için.
Şimdi gidiyorum, her şeyi yıkarak evrenin ötesindeki boşluğa, ait olduğum yere. Kendimi bulmam, yeniden ödüllendirmem için.
Hiçbir şeyden pişman değilim, bil ki sen meczup isen ben de müptezel olmaktan memnunum. Bil ki sen siyah isen ben de ölüm olmaktan memnunum. Kontrol etmeye çalışmaktan bıkıp o korkunç fırtınada sürüklendiğini söylemiştin bana, yaraların ve hıçkırıklarınla, dinlenebileceğin sakin bir yuva olmak istedim sana. Sen benim omuzumdaki sıcak, saçlarımdaki gururlu elsin. Şimdi, senden çok uzaktayım. Nefesimle atan kalbinden çok uzaktayım. Güneşin altında sakındığım gözyaşlarından çok uzaktayım.
Gökyüzüne baktığında, göreceğin ilk yıldız benim. O boşlukta yanan şey benim. Sana bakıyorum. Daha kaç tane canım kaldı bilmiyorum ama oyun sona erdi. Perdeler kalkmak üzere. Trenin düdüğünü duyuyor musun?
Mikaela'yı avuçlarına geri bırakıyorum. Özlediğinde kokla diye. O olmaktan oldukça hoşlandım ama artık hiç kimseyim. O'na layık değilim. Benim Nathan'ım olduğun için teşekkür ederim.
Benim sevgilim, benim her şeyim, benim alevim olduğun için, teşekkür ederim. Istıraplarıma boyun eğdiğin ve her zaman saçlarımın ucundan öptüğün için beni, teşekkür ederim. Bil ki, seni affediyorum. Kalbimle değil, ruhumla, seni affediyorum.
Benim için çektiği setleri yıkan ve o selde boğulan adam; seni azat ediyorum.
-
Ruhumdaki Lekeler, eskiden adı Cehennem Ateşi olan ve bundan yıllar önce bu platformda birkaç bölümünü paylaştığım bir hikâyeydi.
Bu hikâyeye imrenmek yerine bu hikâyeden ibret alın. Müptezel ya da meczup olursanız susmuş kemanın eşliğinde dans eden siz olursunuz.
15.11.22
Üstümüzdeki ölüm toprağını silkeleyelim, yeniden merhaba.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
