အချစ်တွေအမုန်းတွေရဲ့ အလွန်.....

အခန်း (၁၂)

တာရာ သူပြောပီးထဲက စားသောက်ဆိုင်ကအလုပ်ထွက်လိုက်ရတာ တလလောက်ရှိတော့မယ်။ သေချာပြန်စဥ်းစားလိုက်​တော့လဲ သူမကိုယ်တိုင်လဲ အဲ့လို သူမကိုထိကပါးရိကပါးနောက်ထပ်လုပ်မှာမျိုးတွေကို မခံချင်....အမြဲဖြစ်လေ့ဖြစ်ထရှိတာမဟုတ်ပေမယ့် နောက်တခါဆို သူမကိုယ်တိုင်လဲ အရင်တခါကလို အေးဆေးဖြေရှင်းမိလိမ့်မည်ဆိုတာ မသေချာတော့။ ဒါ့ကြောင့်ဘာပြသနာမအစမပျိုးခင် ထွက်လိုက်တာပဲကောင်းမည်ဆိုပီး ကိုယ့်ဆုံးဖြတ်ချက်နဲ့ကိုယ်ထွက်ခဲ့လိုက်သည်။ တော်သေးသည်ပြောရမည် store ဆိုင်ကလဲ မနက်ပိုင်းအတွက်လူထပ်ခေါ်နေတဲ့အချိန်နဲ့တိုးလို့ store ဆိုင်က အလုပ်လေးကိုပဲ မနက်ခင်းပါဆင်းရလို့။ ကံကောင်းတယ်ပြောရမည် အလုပ်တခုထဲနဲ့ဆို သူမ နေဖို့စားဖို့တော့ ရပ်တည်နိုင်ပေမယ့် ကျောင်းတက်ဖို့တော့အတော်အလှမ်းဝေးသွားမှာ။ ကျောင်းမြန်မြန်တက်ပီး ဘွဲ့မြန်မြန်ရမှ ရှေ့လျှောက်အဆင်ပြေမှာမလား.....

ဟိုကောင်တွေလဲ ဆိုင်တွေအများကြီးရှိတဲ့ထဲက ဒီဆိုင်ပဲ ဘာကိုဓာတ်ကျလဲမသိ ချိန်းတိုင်းများသောအားဖြင့် ဒီဆိုင်ပဲ..... တလကို ၄ ခေါက် ၅ ခေါက်လောက်ကတော့ အနဲဆုံးရောက်ဖြစ်နေသည်။ သတိထားမိတာတော့ တလလောက်ရှိပီ ဟိုကလေးမကို သူလာတိုင်းမတွေ့ သူ့ပဲပုန်းနေတာလား အလုပ်ပဲထွက်သွားတာလားမသိ။ ဘာနေနေ မျက်စိရှေ့ပေါ်မလာတာကိုက ကျေနပ်စရာကောင်းနေပီ။
"သားကြီး ငါပြောတာကြားလား"
"ဟင် အေးးး ပြော"
Menu စာအုပ်ကို ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန်ကြည့်ရင်း အတွေးတွေထဲနစ်နေတဲ့သူ့ကို မင်းသိန်းက လှမ်းပုတ်လိုက်မှ လက်တွေ့လောကထဲပြန်ရောက်လာသည်။ ဒီနေ့တော့ ယောက်ျားလေး ၃ ယောက်ပဲမလို့ တော်တော်တော့ လွတ်လွတ်လပ်လပ်ရှိလှသည်။ ခါတိုင်းဆို ပန်းချီတို့ မေဖြူတို့က ပါသေးသည်မလား။ သူတို့ကြောင့်တော့ ထူးပီး အနေမကျပ်ပေမယ့် အတော်စကားများတဲ့ကလေးမတွေမလို့ အာရုံတော့ နောက်ရသည်။ ဧကရီနဲ့မတူတာအဲ့တာ ဧကရီက သူ့ဘာသာသူနေတတ်သည်။ သူများ အာရုံနောက်စေမှာမျိုးတွေကို သိသလို ရှောင်တတ်သည်။ လူပေါင်းနပ်သည် လျင်သည်။ သူ ဧကရီ့ကိုသဘောအကျဆုံးက social skill ပဲ ဘယ်သူမှ ဧကရီ့ကို ငြိုငြင်ရတယ် စိတ်ပျက်ရတယ်မရှိခဲ့ဖူးအောင်ကို ပါးနပ်လွန်းသည်။