Akurat ja ~Pablo Gavira~

18

                            Obudził mnie straszny huk. Od razu usiadłam i zaczęłam oglądać się do około. Okazało się ze to tylko Gavi spadł z łóżka. W pewnym momencie do pokoju wbiegła moja mama
- wszyscy żyją ? - zapytała
- tak to tylko Pablo - powiedziałam wskazując na niego
- dzień dobry - powiedział leżąc na ziemi
- myślałam ze coś się stało ale skoro żyjecie to może idźcie jeszcze spać bo jest szósta - dodała i wyszła z pokoju .
Brunet położył się obok mnie i się przytulił.
- żyjesz ?
- jakoś ale boli mnie trochę tył głowy
- no to chodź tu - przytuliłam go mocniej i zasnęłyśmy.

                     Po kilku godzinach wstaliśmy a raczej ja wstałam ponieważ chłopak stwierdził ze nie musi. Jednak gdy poczuł zapach wydobywający się z kuchni szybko wybiegł. Gdy chłopaka nie było ja zdążyłam pościelic łóżko i się przebrać. Wyszłam z pokoju i zaczęłam kierować się do kuchni.
- cześć wszystkim - pomachałam i usiadłam przy stole - co jest ?
- placuszki bananowe - powiedział brunet przynosząc talerz z jedzeniem
- o wow pierwszy raz widzę jak pomagasz przy czymś
- bardzo śmieszne wiesz - powiedział oburzony
- jak byś ty Paulina pomagała zawsze - dodał mój tata
Zjedliśmy wspólnie śniadanie. Ja zjadłam pierwsza wiec szybko poszłam do pokoju naszykować ubrania na wyjście ponieważ umówiłam się z moimi starymi znajomymi na kawę plus stwierdziły ze chcą poznać mojego chłopak. Gdy wszystko było gotowe przyszedł Gavi który usiadł na ubraniach położonych na łóżku
- ZCHODZ SZYBKO - krzyknęłam
- jezu czemu - zszedł i zauważył ubrania - mhm już wiem sorki
- no nie sorki bo to ty w tym będziesz chodzić nie ja , i radzę ci się szybko przebrać bo autobus mamy za piętnaście minut. Chłopak zrobił to o co go poprosiłam i już po chwili był gotowy. Ja tylko zabrałam torebkę i wyszliśmy.

                         Gdy dotarliśmy na miejsce zaczęliśmy iść w stronę kawiarni która znajdowała się niedaleko dworca. Zanim jednak doszliśmy ma miejsce usłyszałam bardzo znany mi głos za mną.
- Paulina - powiedziała dziewczyna
- Emilia Boże cześć jak ja cię dawno nie widziałam- przytuliłam ją
- Pablo Gavi - powiedział brunet wystawiając rękę w stronę dziewczyny
- Czekaj to ten Pablo Gavi - prawie wykrzyknęła ściskając jego rękę
- mhm - mruknęłam
- laska czemu nie mówiłaś mi ze chodzisz z takim piłkarzem
- no tak jakoś wyszło - zaśmiałam się

                  Weszliśmy do kawiarni gdzie czekała reszta dziewczyn przywitaliśmy się i rozmawialiśmy na różne tematy. Widziałam ze chłopak nie był jakoś szczególnie zainteresowany wiec musiałam powoli zmienić temat.
- właśnie widziałyście ostatni mecz Barcelony ?- zapytałam na co chłopak odrazu podniósł głowę .
- tak ja oglądałam z moim chłopakiem, jednak muszę was trochę zasmucić komentował twoją grę Gavi uważała ze powinieneś siedzieć na ławce, ale moim zdaniem poradziłeś sobie świetnie.- odpowiedziała dziewczyna a chłopak tylko przytaknął
- no wiesz będąc na boisku nie jest wcale tak łatwo ja jak byłem mały i ostrzałem w telewizor tez uważałem ze jest to proste ale te jedenaście lat trenowania pokazało mi całą prawdę - dodał a dziewczyny były w szoku . Rozmawialiśmy jeszcze chwile ale ja z Gavim musieliśmy się już zbierać.
- to pa pa - powiedziałam i wyszliśmy

                      Weszliśmy jeszcze na chwilkę do galerii ponieważ potrzebowałam kupić sobie jakieś nowe spodnie. Nie był to dobry pomysł ponieważ wszystkie młode fanki Gaviego go rozpoznały i chciały zdjęcia. Niby grał tylko w jednym meczu ale zdobył już bardzo dużą popularność. Wyszliśmy jak najszybciej się dało.
- przepraszam nie wiedziałem ze rozpozna cię ktoś w Polsce
- nic się nie stało - przytulił mnie - nie wiedziałaś tego , ja tez nie wiec nie możesz siebie obwiniać
- mhm , wracamy ?
-  no możemy bo trochę się robi zimno - zaśmiała się
- nie no co ty

Dzisiaj taki krótki rozdział i przepraszam za to ale pisze to na przystanku i trochę mi ręce odmarzły shshshhs i nie mogę nic praktycznie robić ale postaram się później jeszcze coś napisać ❤️