Bir asker ve yârinin hikâyesi...
"Bu sevda
Bende bittiğinde
Sende başlarsa,
Seni asla affetmem."
"Akif Karan," dedim uzun zaman sonra ilk kez konuşurken. İsminin güzelliğine yandım. "Ben senin mesleğinden gocunmuyorum. Aksine gurur duyuyorum. Ama se...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
♤
Akif Karan'ın Anlatımından...
Mutluluktan da ağlanırmış.
Göktürk doğduğunda babamın neden ağladığını şimdi daha iyi anlıyordum. Her daim dimdik olan omuzlarının sarsılışını, kucağındaki bebeğe içi gider gibi bakışını dün gibi hatırlıyordum.
Babam benim hayranlık duyduğum tek insandı. Onun gibi korkusuz, güçlü bir asker olmayı isterdim küçükken.
Ağladığını gördüğümde çok şaşırmıştım. Sevgisini bizden hiçbir zaman esirgemezdi lâkin üzüldüğünü, ağladığını da o güne kadar hiç görmemiştim. Bu yüzdendi şaşkınlığım.
Annem yüzünde yorgun bir gülümsemeyle hastane yatağında uzanmış, babamı ve kardeşimi izlemişti. Ağlama dememişti babama. Mutluluktan eğer gözyaşları dökmek gerekiyorsa dökülmeliymiş, bunu anlamıştım yine o gün. Ağlamak zayıflık değilmiş meğer.
Kocaman adamı da ağlatırmış bazı mutluluklar...
Bana bu duyguyu iliklerime kadar yaşatan minicik bir candı, benim canımdı. Henüz kucağıma bile almadığım kızımdı.
Kızım. Tek bir kelime, nasıl bu kadar etkileyici olabiliyordu? Kalbimin en özel köşesine yerleşmişti sanki. Hayatımızın odak noktası hâline gelmesi bile inanılmazdı. Bir anda tüm ilgimiz, alakamız o olmuştu.
Hastaneden çıktıktan sonra arabaya biner binmez Berceste'ye sarılmış ve başımı omzuna yaslayıp yaşadığım duygu patlamasının durulmasını bekliyordum.
Baba olacağımın müjdesinden daha fazla etkilemişti beni kız çocuğumun olacağını öğrenmek. Hayallerimde canlanan küçük kız çocuğu gerçeğe dönmüştü. Bundandı heyecanlanışım.
Gönlümü sevdaya kapatmışken bir kadın gelmiş ve tüm sözlerimi yutturmuştu bana. Baştan sona değiştirmişti hayatımı. Evlenmeyi aklımın ucundan bile geçirmezdim bir zamanlar. Hayatımda bir kadına yer yoktu, Berceste'ye kadar.
Evlenmiştim, üstüne üstlük bir de baba olacaktım şimdi.
Ensemden yukarıya doğru sürüklediği parmaklarını saçlarımın arasına yerleştirdi. Nazik dokunuşlarla okşamaya başladı saçlarımı. Öyle güzel seviyordu ki beni, her bir dokunuşundan binlerce duygu akıyordu.
