Motor yarışlarının gözde ismi olan Demir Atasoy, yıllardır kendisine platonik olan genç kız ile talihsiz bir şekilde ansızın tanışır ve tatlı serüvenimiz başlar.
İnsan yaşadığı yerden koparmış. Kırıldığı kalpten gömülürmüş. Yandığı ateşte kül olup...
Bunu beklemiyor gibiydi, şaşkın şaşkın bakıyordu bana. "Ne o?" diye sordum sinirle. "Yine dayanamayıp öptün mü!"
"Efnan," dedi, yapma dercesine.
"Ben senin oyuncağın değilim Demir," dedim yüksek çıkan sesimle, artık haddini bilmesi gerekiyordu. "Her canın istediğinde beni kendinden uzak tutup, üstüne bir de öpemezsin!"
"Canım istediği için mi uzak tuttum seni kendimden!" dedi duyduklarınainanamıyormuşcasına. "Zarar görme diye yaptım bunu, ama artık..."
"Yaş farkını sorun ettiğini biliyorum Demir," diyerek sözünü kestim. "Seni ne kadar sevdiğimi de, ama bir karar verdiysen arkasında durmalısın. Benden uzak dur deyip de beni öpemezsin."
Bana doğru adımladı kaşlarını çatarak. "Hepsi senin içindi, bunları mı çıkardın o tüm söylediklerimin içinden?"
"Ne bekliyordun?" diye sordum sinirden gülerek. Benim de bir kalbim vardı. Onun elinde oyuncak olamayacak kadar yorulmuştu.
"En azından anlayış göstermeni beklerdim." dedi ters ters gibi bakarak.
"Anlayış gösterdiğim için seninle şu an bu konuşmayı yapıyorum Demir, eğer anlayış göstermeseydim seni bırakıp gider Berk'le olurdum!"
Bakışlarındaki yumuşaklık yerini öfkeye bırakırken "Nah olurdun!" dedi.
"Buna sen karar veremezsin!"
"Veririm!"
Kendime hakim olamıyordum. "Ne hakla," dedim yüksek çıkan sesimle.
Dibime kadar girerek "Çünkü sen benimsin!" diye bağırdı. "Ne kadar kendimden uzak tutsam da benimsin! Ne kadar benden uzak dursan da benimsin!"
Bunu gerçekten de beklemiyordum. Kalp atışlarım ritmini kaybederken deli gibi hızlanmaya başlamıştı. Ağzımdan bir hıçkırık kaçtığında alt dudağımı dişleyerek gözlerimi kapadım. Lanet! Olur olmadık anlarda gelip en güzel anları sabote ediyordu!
"Ben kimsenin malı değilim," dedim burukça.
Başını bana doğru eğdiğinde "Mal değilsin," dedi. "Sadece bana aitsin, sen benimsin." Gözlerimin üzerinde Demir'in dudaklarını hissettiğimde şaşkın şaşkın açtım gözlerimi, gülümsüyordu. "Bu çok güzel," diye mırıldandı yüzüme düşen saçlarımı kulağımın arkasına iterek.
"Güzel olan ne?" diye sordum bir kez daha hıçkırırken.
"Sen ve heyecanlanınca kendini ele vermen." dedi gülüşü büyürken.
Gözlerimi kaçırdım. "Senin için güzel tabii."
O sırada Demir'in telefonu çalmıştı. "Bir saniye," diyerek telefonu çıkardığında üzerinde Kenan yazan birinin aradığını fark ettim. Bu ismi bir yerlerden hatırlıyordum sanki. Boşta kalan eliyle alnını kaşıdı, ağzında birkaç küfür mırıldanıp aramayı reddetti.
"Kim?" diye sordum meraklı meraklı.
"Önemsiz biri," dedi telefonu cebine koyarken. "Hadi git, uyu artık geç oldu."
Omzuna sertçe bir yumruk geçirdim. "Dalga geçme benimle!"
Yüzünü buruşturup omzunu ovalamaya başladı. "Elinde ağırmış!"
"Öyledir," dedim öfkeyle.
"O değil de," dedi sırıtarak. "Sen niye açamayınca benim odamın kapısına hakaret ettin onu anlamadım?" Benim gözlerim kocaman açılırken Demir kahkaha atarak motoruna doğru adımladı. "Hayır yani anahtar da bendeydi. Bu kadar merak ettiğini bilsem evde bırakırdım."
"Banane ki senin odandan! Sadece odaları karıştırdım uykulu uykulu. Sonra da açamıyorum diye hakaret ettim bu kadar!"
"Vah! Vah! Kendi odandan çıkıp odaları karıştırdın demek."
"Siktir git Demir!" Yanına yaklaşıp bacağına sert bir tekme attığımda acıyla bağırarak motoruna bindi.
"Ayak üstü dayak yedim ya," diye söylendi sinirli sinirli. "Sana da bir şey denmiyor."
Başımı yana çevirdim. "Deme o zaman!"
O an kolumdan tutarak kendine doğru çekti beni. Gözlerim şaşkınlıkla kocaman açılırken dudaklarını boynuma gömüp derince bir öpücük bıraktı.
"Hemen de sinirleniyorsun."
Karnımda bir şeyler oluyordu sanki, bacaklarım karıncalanıyordu. Kalbim yerinden çıkacak gibi atmaya başladığında "İyi," diyemeden hıçkırmıştım. "Geceler." Bir kez daha hıçkırık yüzünden bölünmüştü sözüm. Demir gözlerini kısıp kocaman gülerken arkamı dönüp eve doğru adımladım.
"İyi geceler ufaklığım!" diye bağırdı arkamdan.
Kendi kendime gülerken Demir'e hiç dönmeden eve girip kapıyı kapadım. Arkasına yaslanıp kalp ritimlerimin düzene girmesini bekledim.
Ufaklığım mı demişti o?
Bana ufaklık demesinden pek haz etmiyordum ama ufaklığım kelimesi kulağa çok hoş geliyordu.
Beni öpmesi... Benimsin demesi, bence artık o da benden uzak durmak istemiyordu. Artık benim gibi, benimle birlikte olmak istiyordu.
O da beni seviyordu.
Gülümsemem sessiz bir kahkahaya dönüşürken salına salına odaya çıktım. Yatağıma girip yaşadığım güzel anları düşleyerek uykuya dalmayı bekledim.
