ေဒါက္....ေဒါက္
ဒီအခ်ိန္ႀကီးဘယ္သူမ်ားပါလိမ့္ အကုန္လုံးအလုပ္သြားေနၾကမယ့္အခ်ိန္ဆိုေတာ့ ဘယ္သူမ်ားလာတာလဲဆိုပီး တာရာ လႊဲလက္စ အဝတ္ပုခတ္ေလးကို အသာထိန္းပီး တံခါးသြားဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့.......
ဟင္.....ဒါ ဒါ ဟိုလူ႔အေမ....တခါပဲျမင္ဖူးေပမယ့္ သူမကို ေသခ်ာစြာမွတ္မိသည္။ မျမင္တာ ႏွစ္ခ်ီပီးၾကာေပမယ့္ လွပမႈ က်က္သေရရွိမႈကေတာ့ အရင္တိုင္းပင္။ တာရာ ေၾကာင္အမ္းကာ ရပ္ေနတုံး ႏွစ္လိုဖြယ္အၿပဳံးကိုၿပဳံးကာ သူမကို စတင္ႏႈတ္ဆက္ေလေတာ့
"ဘာကိစၥရွိလို႔လဲမသိဘူးရွင့္....."
"အန္တီအထဲအရင္ဝင္လို႔ရမလားသမီး"
"ေအာ္ ဟုတ္...."
ခါတိုင္းဆို ေဒၚနန္းေဒဝီတေယာက္ ေနာက္လိုက္ဝန္ထမ္းေတြနဲ႔သာ အျပင္ထြက္ေပမယ့္ ဒီတခါေတာ့ အကုန္လုံးကို ေအာက္ကပဲေစာင့္ေနဖို႔မွာပီး လက္ထဲက အထုတ္မ်ားမႏိုင္မနင္းဆြဲကာ အေပၚဆုံးထပ္အထိသူမဘာသာပဲတက္ခဲ့သည္။
ေျမးေလးဆိုေသာ ကေလးေလးကို ေတြ႕ခ်င္စိတ္ကပဲေဆာင္သလားမသိ တက္ေလ့တက္ထမရွိတဲ့ ၆ လႊာထိေရာက္တာကိုပင္ ေမာရေကာင္းမွန္းမသိခဲ့။ တံခါးလာဖြင့္တဲ့ မိန္းကေလးကိုျမင္မွ ခုနက မေမာတဲ့စိတ္ေတြစတင္ေမာလာေတာ့သည္။ ေျပာရင္ ရင္ေမာသည္ေပါ့။ ကေလးေသးေသးေလးႏွင့္ အလုပ္ကလဲ ေကာင္းေကာင္းမရွိတဲ့ဘဝမွာ ဘယ္လိုေတြေတာင္ ႐ုန္းကန္ေနလဲ စဥ္းစားလို႔ပင္မတတ္။ အထဲေရာက္ေတာ့ မိန္းမတို႔ထုံးစံအတိုင္း သိသိသာသာႀကီးမဟုတ္ေတာင္ မ်က္စိတဆုံးေတာ့ ေဝ့ဝဲစပ္စုၾကည့္မိေသးသည္။ အင္း....အခန္းကေတာ့ ေသးေသးက်ဥ္းက်ဥ္းေလးဆိုေပမယ့္ ကေလးမက ေနတတ္ပုံရတယ္ ရွင္းလင္း သန္႔ရွင္းေနသည္။ ကေလးငယ္တဖက္ထဲႏွင့္မလို႔ ကိုယ့္အိမ္မွာေနတာပဲဆိုပီးလဲ ျဖစ္သလိုမေန....စပို႔ရွပ္ေလးနဲ႔ တဘီေဟာင္းေလးတထည္ကိုသပ္သပ္ရပ္ရပ္ဝတ္ကာ ခါးနားထိလုမတတ္ရွည္ေနပီျဖစ္တဲ့ ဆံပင္ရွည္ေတြကို က်စ္ဆံမီးက်စ္ကာ သပ္သပ္ရပ္ရပ္လုပ္ထားသည္။ မ်က္ႏွာေျပာင္နဲ႔မဟုတ္ဘဲ သနပ္ခါးေရက်ဲေလးႏွင့္ ပါးကြပ္ပါးပါးကြက္ထားပုံက ေနတာထိုင္တာ အဆင့္တခုရွိသည္ဟုေျပာရမည္။
YOU ARE READING
အချစ်တွေအမုန်းတွေရဲ့ အလွန်.....
General Fictionညဘက်မှာပဲ ထွက်တဲ့ကြယ်လေးတွေက နေ့ခင်းဘက်မှာထွန်းလင်းတဲ့နေမင်းကြီးကို သတိရနေတတ်သလိုမျိုး ဘယ်သောအခါမှမဆုံနိုင်ပေမယ့် ကျမရှင့်ကို လွမ်းနေဦးမယ်ထင်ပါရဲ့.... ညဘက္မွာပဲ ထြက္တဲ့ၾကယ္ေလးေတြက ေန႔ခင္းဘက္မွာထြန္းလင္းတဲ့ေနမင္းႀကီးကို သတိရေနတတ္သလိုမ်ိဳး ဘယ္ေသာအခါမ...
