Chapter 26 - Zawgyi

750 41 0
                                    

ဦးမင္းထက္ကို ေဆး႐ုံမွာတင္သၿဂိဳလ္လိုက္ၿပီး အဘိုးျဖစ္သူဆႏၵအတိုင္း ဂူမသြင္း၊ ျပာပင္မခ်န္။ သွ်င္မင္းသန္သည္ စိတ္ထိခိုက္ေနပုံေပါက္ေသာ္လည္း ဒီတိုင္းကေလးပင္။ စကားလည္းသိပ္မေျပာဘဲ တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ပင္။

"ဦးေလးႀကီး ျပန္နားရင္နားေလ"

ကိစၥေတြအကုန္ၿပီးသြားသည္အထိ သူႏွင့္အတူ ဒုကၡလိုက္ခံေပးေနသည့္ ျမင့္ျမတ္ပိုင္ေနာင္ကိုလည္း သွ်င္မင္းသန့္ အားနာရသည္။ ေဟမာန္ဦးတို႔က ညေနေလာက္ထိေနေပးေသာ္လည္း အခုေတာ့ ျပန္သြားၾကၿပီျဖစ္သည္။

"ခ်ာတိတ္တစ္ေယာက္တည္းကိုယ္စိတ္မခ်ပါဘူး"

"ကြၽန္ေတာ္ အဆင္ေျပပါတယ္"

အဆင္ေျပပါတယ္ေျပာေသာ္လည္း မွိုင္းညို႔ညို႔မ်က္လုံးေတြက သက္ေသပင္။

"အိမ္ျပန္နားလိုက္ဦးေနာ္ ခ်ာတိတ္"

"ဟုတ္"

"လာ ကိုယ္နဲ႕အတူတူျပန္ရေအာင္ေနာ္"

သွ်င္မင္းသန့္ ခပ္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေလးၿပဳံးကာ ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္ေတာ့ ျမင့္ျမတ္ပိုင္ေနာင္က အႏြေးထည္ထူထူတစ္ထည္ကို သွ်င္မင္းသန့္အေပၚ လႊားၿခဳံေပးလိုက္ၿပီး ပခုံးတစ္ဖက္ကို လွမ္းဖက္လိုက္၏။

"ဦးေလးႀကီး ကြၽန္ေတာ့္အိမ္လိုက္မလို႔လား"

"အင္းေလ"

"ရပါ..တယ္"

"ကိုယ္မရဘူး"

သူျပန္ေျပာလိုက္ေတာ့ ဘာမွျပန္မေျပာဘဲ ကားေပၚတြင္တိတ္တိတ္ေလးပါလာသည္။ စိတ္ထိခိုက္ေနသည့္ သွ်င္မင္းသန့္ကို ျမင္ေနရတာ ျမင့္ျမတ္ပိုင္ေနာင္အတြက္လည္း အဆင္မေျပေပ။

"ခ်ာတိတ္ အိပ္လိုက္ဦး"

သွ်င္မင္းသန့္ကို အခန္းထဲထိ ေခၚသြားၿပီး ခုတင္ေပၚထိ ေရာက္ေအာင္ပို႔ရသည္။ အိပ္ေရးပ်က္တာေတြမ်ားေနၿပီျဖစ္သည့္ မ်က္ကြင္းညိုညိုေလးေတြကို လက္ျဖင့္ဖြဖြပြတ္လိုက္ၿပီး ေစာင္ၿခဳံေပးလိုက္၏။ သွ်င္မင္းသန့္ကေတာ့ ထိုင္လ်က္သားပင္။

"ကိုယ္ အိမ္ခဏျပန္ဦးမယ္ေနာ္"

သူေျပာလိုက္ေတာ့ သွ်င္မင္းသန့္က ေခါင္းညိတ္ျပသည္။ ျမင့္ျမတ္ပိုင္ေနာင္ သွ်င္မင္းသန့္ေခါင္းေလးကို လွမ္းကိုင္လိုက္ကာ တစ္ခ်က္ဖိနမ္းလိုက္၏။ သူလွည့္ထြက္သြားေတာ့ သွ်င္မင္းသန့္က သူ႕အကၤ်ီစကို လွမ္းဆြဲထားသည္။

HONEYWhere stories live. Discover now