KALP TUTSAĞI +18

34. BÖLÜM ''SALINCAK''

Yeni bir bölümle daha birlikteyiz çiçeklerim.

Umarım keyfiniz yerindedir.

Uzun bir aradan sonra yeniden birlikteyiz. Sınav haftamın bitmesini bekleyip, anlayış gösterdiğiniz için hepinize ayrı ayrı teşekkür ederim. İyi ki varsınız. 💗

Şimdi sizi yeni bölüm ile baş başa bırakıyorum. Keyifli okumalar dilerim hepinize.

_____

Hayatta her şey planladığımız gibi gitmez. Bazen her şey istediğimiz gibi olur ve bundan mutluluk duyarız. Bazense her şer sarpa sarar ve mahvoluruz.

Yavuz.

Sadece beni değil hayatımı, hayallerimi satın alan adam.

Satın alınmak... Ne kadar acı bir duygu. 

Ondan çok kez kurtulmaya çalışmış ve her defasında başarısız olup zarar görmüştüm. Oysa şimdi anlamıştım ki bir plan yapmadan nereye gidersem gideyim Yavuz beni bulurdu.

Ve şimdi bir planım vardı. Bu tutsaklıktan kurtulacaktım. Hem kendimi hem de Zeynep'i kurtaracaktım.

Geceyi alt kattaki misafir odasında geçirmiştim. Yavuz yanımda olmadan uyumak bana iyi gelmiş ve sabaha dinç uyanmıştım. Banyoda işlerimi hallettikten sonra mutfağa girdim. Sevgi teyze çayları koyuyordu.

''Günaydın,'' diyerek tezgahtaki sürahiden bir bardak su doldurdum kendime.

''Günaydın kızım.'' Suyu yavaş yavaş yudumlamaya başladığımda Sevgi teyze sözlerine devam etti: ''Yavuz Bey uyandı mı?''

''Bilmiyorum,'' diye mırıldandım.

 Göz göze geldik. ''Onun yanından geliyorsun kızım, nasıl bilmiyorsun?''

Umursamazca konuştum. ''Ona, seni seviyorum demediğim için kovdu beni odadan.''

Sevgi teyze hayretle yüzüme baktı. ''Yavuz Bey sırf seni seviyorum demediğin için tüm geceyi senden ayrı mı geçirdi?''

''Evet,'' dedim kaşlarımı çatarken. ''Neden bu kadar şaşırdın ki?''

''Yavuz Bey'in böyle bir şey yapması garibime gitti. Başka bir şey olmalı,'' dediği an dış kapının açılma sesini duydum. Elimdeki bardağı tezgaha bıraktım ve merakla mutfaktan çıkıp, kapıya baktım. Yavuz yorgun bir şekilde içeriye giriyordu.

''Nereden geliyorsun sen?''

O kadar uykusuz görünüyordu ki beni bile sesimi duyduğu an fark etmişti. Bakışları bana kaydığında içeriye Demir girdi. Beni o da fark etmemişti.

''Kardeşim hemen çık odana, dinlenmem lazım.''

Yavuz'un boğazını temizlemesiyle Demir ile göz göze geldik. Onunla en son tartışıyorduk ve şimdi görmek vücudumdan bir elektrik dalgası geçmesine sebep oldu. Sanırım beni tehdit edişini hiçbir zaman unutamayacaktım. Onu iyi biri sanıyordum. Gerçi Yavuz'un arkadaşıydı. Ne bekliyorsam?

"Soruma hâlâ bir cevap alamadım. Hem," diyerek kaşlarımla Yavuz'u işaret ettim Demir'e bakarak. "Neden dinlenmesi gerekiyor?"

Yavuz bir şey söylemeden yanımdan geçerek merdivenleri çıkmaya başladı. Bu hâli iyice şüphelenmeme sebep oldu. Demir'e soran gözlerle bakmaya devam ettiğimde elini ensesine atarak gözlerini kaçırdı.