İNCİ

36

🫰🏻🧚💖🥹"Gülü susuz, sizi yeni bölümsüz bırakmam"🥹💖🧚🫰🏻

🐥İNCİ🐥

Geceyi nasıl geçireceğimiz hakkında bir fikrim olsa da bunu dile getirmemiştim. Ahmet Emir de dememişti bir şey.

Zaten lacivert gömlek, beyazdan daha çok yakışmıştı. Karar verememişti, en sonunda beyazı giymesi konusunda ikna etmiştim. Ben de aklımdan bir kombin yapmıştım ama üzerime giymeden karar veremezdim tabi.

Saat neredeyse 1 olmuştu, hâlâ evime gitmemiştim. Gitmeyecektim zaten de, Ahmet Emir'in ağzından 'Burada kal' cümlesini duymak istiyordum.

Koltuğunda sarılmış otururken kendimi geri çekip ayaklandım. "Gideyim artık, yarın işe gideceksin." dedim ve kolumdan tutup geri yanına yatırdı. "Saçmalama, bu saatten sonra ne evine gideceksin. Yat uyu burada." diyerek saçlarımın arasına öpücük bıraktı.

Yani o da bu şekilde belli ediyordu sevgisini. Kurduğu cümleler benden nefret ediyormuş gibi olsa da, saçımı öpüşüyle anlıyordum sevgisini.

"Yarın." diyerek konuşmaya başladı. "Nöbetçiyim. Benim evimde kal, olur mu? Yalnız başına olacaksın, burada ol."

Derin bir nefes verip onayladım onu. "Nöbetçi olunca kaçta geliyorsun?" diye sordum. "Belli olmaz, bu aralar çok yoğun olmadığı için seninleyim. Normalde böyle olmuyor." dediğinde kafamı göğsüne yasladım. "Hep böyle değil mi yani?" güldü. "Değil tabi ki güzelim, bu kadar rahat bir meslek olabilir mi sence?"

Nereden bileyim ayol ben.

"Bilmiyorum, ne bileyim. Ben hep böyle benimle olabilirsin diye düşündüm."

"Yok." Kolunu belimin altından geçirip parmaklarıyla belimi okşamaya başladı. "Başka arkadaşlarım var onlar tutuyordu bir süredir nöbetleri. Öyle ayarlamıştık ama artık normale döndü. Çoğu gecem karakolda geçiyordu sen yokken."

Mayıştırmıştı beni.

"Artık ben varım ama." dedim. "Evet, artık sen varsın ama nöbetlerde bir değişiklik olacağını sanmıyorum."

"Olsun, senin evinde olmakta seninle beraber olmak gibi zaten." Belimden tutup kendiyle beraber kaldırdı beni. "Öyle mi?" dedi ve resmen beni tek koluyla kaldırıp kucağına oturttu.

Elimle saçlarını düzelttim, yattığı için kaymıştı. "Öyle tabi, yani özlerim belki ama onu da hallederiz değil mi?" dediğimde burnumu sıktı. "Halletmek zorundayız." dedi.

Kollarımı boynuna doladım ve boyun girintisinden öptüm. Harika bir şeydi ya, gerçekten.

"Şu an o kadar huzurluyum ki, burada böyle oturmanın beni bu kadar rahatlatacağını düşünmemiştim hiç." dediğinde kafamı kaldırıp yüzüne baktım.

Dudaklarım istemsizce kıvrılmıştı. "Daha bir sürü şey yaşayacağız beraber, en güzelleri bizimle olsun hep." dediğimde kafasını salladı. "En güzelleri hep seninle olsun, benim için o yeter." diyerek alnımdan öptü.

777

Gecenin sonunda kış uykusuna yatan bir ayı rahatlığıyla yatmıştım canım sevgilimin koynunda. Ayıların bile bu kadar rahat uyuduğunu düşünmüyordum.