Mafya'nın Aşkı

♧İkinci Şok.. ♧

Selamlar🌈

Sınavlardan dolayı bölüm geç geldi....

İyi okumalar...

Cümle arası oy vermeyi unutmayın🌼🌼

EFTELYA

Sorusuna cevap vermedim. Lalin'in olduğu odaya gittim. Çok ağlıyordu. Tekrardan ateşi çok arttı.

Mert arkamdan geldi. Lalin'i kucağına aldı. Onunla ilgileniyordu. Sinirden içim içimi yiyordu ama bir şey diyemiyordum. En sonunda hastaneye gitmeye karar verdik, kötüleşiyordu.

Arabaya inerken, Ömer ile Bars'ın da geldiğini gördüm. Hiç birine bakmadım kızımı alıp arabaya geçtim. Mert'i yanıma almadım. Ona sinirim asla azalmıyordu. Benden uzak olsun ne halt ederse etsin.

Hastaneye gidene kadar düşündüm. Küçük çocuk gibi trip atmayacaktım ama burnundan da getirecektim. Bana madem böyle yalanlar söyler o zaman benden de çok iyi şeyler beklemesin...

Lalin'i odaya aldılar. Muayene ediyorlardı ama çok ağlıyordu. Tanımadığı kişilerin kendisine dokunulmasını sevmiyor. Daha yaşına bile girmedi şimdiden başladı. Bakıcısına alışana kadar neler çekmiştik. Aynı babası gibi, aynı. Bir insanın huyları bu kadar mı çok benzer...

Mert odaya girdi. Ben lavaboya gittim. Biraz kendime çeki düzen verdim.

Geri geldiğimde beni kendine çekti.

"Çek ellerini üstümden dokunma bana."

"Yavrum daha ne kadar anlatacağım, saatlerdir dil döküyorum. "

"Kusura bakma aradığın salağa ulaşılamıyor, daha sonra tekrar DENEMEYİN..."

Kolumu çektim. Hastaneye Esra geldi. Onu görünce mutlu oldum. Lalin'in yanında oturuyorduk. Diğerleri yoktu.

"..şimdi bu anlattıklarıma nasıl sinirlenmeyim kuzum? Haksız mıyım?"

"Çok haklısın kuzum, gerçekten haklısın..."

Beni çekti sarıldı.

"Ama eve döneceğim hepsinin canına okuyacağım buna Ömer de dahil.."

"Oku canlarına acıma benden destek sana."

Gülüp öptüm. Bu arada da Lalin uyandı. Esra kucağına almak istedi ama ağladı. Pek de nazlıydı.

Ateşi baya bir düştü. Yemek yediriyordum. Bars ona şaklabanlık yapıyordu. Onunla eğleniyordu ben de o arada yemek yediriyordum. Farkına pek varmıyor Bars'a daldığı için.

Doktor geldi.

"Taburcu edebiliriz. Herhangi bir sıkıntı yok ama biraz naz yapar. Kız çocukları hep öyle olur."

Gülümsedim. Mert;

"Arabayı hazırlasınlar Ömer eve gidiyoruz."

Cevap vermedim. Galiba reddetmemi bekledi. Kavga etmemi bekledi bence. Bana tuhaf bir bakışı vardı.

Lalin'in üstünü giydirmek için mücadele veriyordum. Ağlayıp duruyor, giymek istemiyor.

"Kızım dursana bir ya.. Ne onu giyiyorsun ne bunu.. İstediğin kadar ağla giymek zorundasın küçük hanım."

Kızdığımı anladığı için hemen baba diye ağlamaya başladı. Genelde öyle ağlıyordu. Odayı inletti. Sanki canını alıyorum.

Odaya Mert geldi.

"Babacım.."

Gelip Lalin'i öptü. Mert'in koluna yapıştı. Bazen anlamıyorum ya.. Tüm ciddiyetim ile;