Trajikomik ; Aden

~28~

İyi okumalar!

Bol yorum🤌🏽

Medya; Anıl Aktan( poyraz ve ayazın abisi)

.

.

.

Bir elim kalbimde korkuyla halıya bakmaya devam ettim. Atlas volta atmayı bırakıp göz ucuyla bana baktı.

Ardından yanımdaki Araz'ı kapuşonundan tutup yan koltukta tavanla bakışan Erez abime fırlattı.

Araz ona çatık kaşlara bakarken Erez abim bir kaç kufür mırildanmıştı. Atlas umursamadan yanıma oturup beni göğsüne çekti. Saçlarımı okşamaya başladı usulca.

Kalp atışlarım yavaşca sakinleşirken ellerimi kazağına koyup tuttum hafifce ve gözlerimi kapadım. Bu hareketimle kollarını sıkılaştırdı.

Yarım saat önce Karan abim sinirle beni eve getirmiş ve evden bir hışımla çıkmıştı. Peşinden Uraz abim,Atalay abim ve annemler de tabi.

Şuan hala olayi kavramaya çalışan Atlas,Erez ve Araz'ın konudan haberi yoktu ki olsa burada durmazlardı.

"Anlatmayacak mısın Aden?" Dedi Atlas mırildanarak bir yandan da saçlarımı okşuyordu. Başımi iki yana salladım sadece.

Erez abim derin bir iç çekti.

"Karan abimi böyle delirtecek ne olmuş olabilir anasıni satayım? Güzelim söyle işte "

Cevap vermedim. Verirsem onlar da giderdi.

Senin yüzunden Karan abin katil olacak!

Yutkundum. Olmazdı, annemler engellerdi onu.

"Söylemek istemiyorum..." bu dediğimden sonra bir süre ses çıkarmadılar.

Bos bos saate baktım öylece. Tam olarak 37 dakika sonra anahtarla kapı açıldı. Hızla oraya baktık.

Gelen annem ve Atalay abimdi. Hemen ayaklanıp yanlarına ilerledim.

"Anne? Abim nerede?" Sesimdeki endişe annemin yutkunmasına neden oldu. Işte o an anladım. Bir şey olmuştu.

Senin yüzünden başına bir şey geldi işte!

Atalay abim eğilip saçlarımı okşadı.
"Abicim gel sen biraz uyu. Abim de ge-"

"Yalan söyleme!" Sinirden gözlerim doldu. Sinirim kimeydi peki?

"Abime bir şey oldu değil mi!"

"Olur mu balım öyle şey. İyi abin tamam mı?" Dedi yatıştırıcı bir tonda.

Çatık kaşlarla olayı anlamaya çalışan Atlas anneme baktı.
"Ne olduğunu anlatacak mısınız artık? Nereye gittiniz siz? Babamlar nerede?"

Annem ona baktı.
"Oğlum anlatacaģım ama önce bi sakinleşin."

Ona baktım dolu gozlerle.
"Anne abim nerede... şuan sadece vakit kazanmaya çalışıyorsun!"

Atalay abim beni sakince koltuğa oturttu. Annem önüme gelip cöktü. Ellerini dizlerime koydu.

"Güzel kızım...can tanem... " dedi içli içli. Gözlerinde biriken yaşları gördükçe ağlama isteğim arttı.

Ağlamaktan yorulmuştum artık.

"Babanlar sabah gelecek tamam mı? Sende şimdi yatıp uyuyacaksın. Karan abin ve baban keser bizi yoksa..."

Cevap vermeden öylece yüzüne baktım. Beni odadan yollamalarıni anlayan Erez abim hızla söze atıldi.