Badem ||Texting||

2.2

Elimdeki poşetler ve içimdeki garip his ile gelmiştim Pars'ın evine. Bir arabam yoktu. Bu yüzden yolun bir kısmını yürümüş ve aşırı üşümüştüm. Lale teyzenin tarif ettiği eve gelince adresi kontrol ettim. Umarım doğru gelmişimdir...

Apartmanın önüne gelince zile bastım. Otomattan kısa bir süre sonra ses geldi.

"Kim o?" Sert sesinden hasta olduğu belli oluyordu saklamaya çalışsa da. Ya da ben doktor olduğum içindi? Bilmiyorum.

"Bade." Kısaca yanıtladım onu. Önce biraz ses gelmedi. Sonra da apartman kapısı açıldı. Merdivenlere yöneldim ve olduğu kata çıktım. Dairenin kapısında beni bekliyordu,

"Bade? Senin burada ne işin var?" Mesajlaşırken Badem demişti birkaç kez...

"Lale teyze, yemek gönderecekti. Oğlunun işi çıkınca ben getirdim."

"Zahmet etmişsin."

"Yok, önemli değil. Lale teyze hasta olduğunu söyledi. Ama hastaneye gelmedin. Hem bakmış olurum diye düşündüm. Rahatsız etmedim umarım."

"Hayır hayır. Buyur, kahve içer misin?"

"Gelmeyeyim ya hiç..." uygun olmazdı belki? Rahatsız olursa?

"Saçmalama. O kadar geldin. Geç hadi ne rahatsızlığı." Israr edince küçük adımlarla içeri girdim. Elimdekileri aldı ve mutfağa bıraktı.

"Hiç kahve ile uğraşma. Bugün baya içtim zaten. Hastasın hem gel otur sen."

"Su veya çay? Ya da istediğin-"

"Hayır. Teşekkür ederim. Otur hadi."

"Zahmet oldu sana da. Keşke yorulmasaydın."

"Dediğim gibi önemli değil. Nasılsın sen?"

"Daha iyiyim. Sabah yataktan çıkamıyordum." Terlemiş görünüyordu. Ama koltukta battaniye vardı. Ev baya sıcaktı zaten?

"Üşüyor musun sen?" Diye sordum,

"Evet bugün serin geliyor." Haydaa.

"İzin verirsen, ateşine bakabilir miyim? Neyin var tam olarak?" Yavaşça ayağa kalktım ve yanına oturdum.

"Bakabilirsin, halsizim geçenki gibi. İlaçları aldım iyi geldi." Doktora gelmeden ilaç alınır mı ya? Ateşine bakmak için elimi alnına koydum.

"Sen yanıyorsun?"

"Sana mı?" Ne?

"Ne?" Mesajlarda cesurdu, tekrar öyle mi olacaktı?

"Pardon."

"Çok ateşin var. Terlemişsin de. Bir de battaniye mi örttün?"

"Serin gelmişti."

"Üzerini değiştir. Ter soğuyor. Bende bir ilaçlarına bakayım olur mu? Belki kullanmaman gerekenler vardır?" İlaçları bana verip içeri gitti. Bende onları ayırdım. Geri döndüğünde yapması gerekenleri ve ilaçları söyledim. Ardından bir saat kadar sohbet ettik. Biraz kendimizden, biraz işlerden. Sonra da dinlenmesi gerektiği için kalktım.

"Biraz daha otursaydın."

"Sohbete başka zaman devam ederiz," dedim ve gülümsedim. "dinlenmen gerek."

"Peki, başka zaman."

"Kahve sözüm vardı sana. İyileşince beklerim."

"Anlaştık o zaman."

"Eğer bir şeye ihtiyacın olursa, yazabilirsin."

"Teşekkürler doktor hanım."

"Rica ederim. Görüşürüz o zaman."

"Seni bıraksam,"

"Saçmalama! Ben dönerim. Sen dinlen artık. Görüşürüz. "

"Bu seferlik böyle olsun... Dikkatli git."

"Tamam. Sende dikkat et." Vedalaşıp çıktım apartmandan. Ve evin yolunu tuttum. Pars iyi biriydi. Tanıdıkça daha iyi geliyordu...