Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Medya: Gece
Lütfen yıldıza basabilir misiniz? Oylarınız ve yorumlarınız benim için çok önemli 💚
''En kötü insan bile, bir zamanlar melekti.''
| Duman- Bal |
Bölüme başlamadan önce, buraya kalp bırakır mısınız?
02.07.2012
Anne.
Seni özledim. Saçlarımı okşaman gereken günlerde, senin mezarına kafamı yaslıyorum. Anne özür dilerim, ben size zarar vermek istemedim. Ablam büyüdüğümüzde günahlarımız silinir diyor. Anne silinir mi günahım? Beni affet. Bu gece 13 yaş, doğum günümü kutlamıyorum çünkü bunu hak etmiyorum.
Seni seviyorum anne...
Hisler darmadumandı.
Büyüdükçe zamanın kısalığından şikayetçi olurduk. Zaman kısa diye güneşi unuturduk. Zamanla zamanın aslında hislerle bağlantılı olduğunu anlamıştım. Zaman sandığımız kadar kısa değildi. Genç ve savruktum. Zamana ayak uyduramamıştım. Ne aşkı öğrenebilmiştim, ne de sonsuz dostluğu.
Bir başıma hayat sürüyordum.
Karşımdaki adama baktım. Sol eli kolumu sarmıştı, alnı terlemişti. Öfkesinden, gözlerindeki kırmızı renk ortaya çıkmıştı. Dudakları sinirden titriyordu. Ben bir adım uzaklaştıkça o bana bir adım yaklaşıyordu. Ondan uzaklaşmaya çalıştım çünkü nihayet gerçekleri öğrenmişti fakat yanıldığı bir konu vardı.
Beni, ne hakla suçlayabilirdi? Onun gözünde, suçlu konumundaki seçeneklere giremezdim, girmemeliydim.
''Gece...'' Sesini yükseltti. ''Üstüne bir ceket giy, dışarıya çıkıyoruz.'' Üst kat merdivenlerden inen ablamı görür görmez kolumu bıraktı. ''Seni, arabada bekliyorum.'' Dedi boğuk ama yakıcı bir ses tonuyla.
Eylül Yalçın'ın eli tırabzanda duraksadı. ''Nereye gidiyorsunuz?''
Serter, belimi tutmaya çalışarak beni arkasına aldı. ''Gece'nin ilaçlarını almayı unuttum. Hem ilaçlarını alacağım, hem de onunla biraz vakit geçirmek istiyorum.''
Korkmaya başlamıştım. Tekrar o anları anlatarak yaşamak istemiyordum. Ne de kötüydü, anlatarak yaşamak. İnsan, yaşadığı anları unuttuktan sonra bir daha anlatınca acılarının bin katını tekrar tekrar yaşıyordu. Hep kaçmıştım, hep anlatmaktan kaçmıştım. Şimdi ise, anlatmak zorunda olduğumun bilincindeydim ve biraz canım yanıyordu. Canım çok yanıyordu.
