İNCİ

44

Merhaba! Bu sefer sizi başta karşılamak istedimmm. Hoş geldiniz, keyifli okumalar🫶🏼

Ay bir de instagrama gelip Ahmet Emir'e yapılan editi görmeniz lazım... Yapan kişinin burada ki kullanıcı adını bilmiyorum... yazarsan sevinirim bir tanem🫶🏼🫶🏼🫶🏼 bayıldım... tek kelimeyle...

instagram: asin1lnm

🫡İNCİ🫡

Kendimi abimden kurtarıp saçlarımı kulağımın arkasına attım. Neydi yani bu sorgu?

"Olamaz mı?" diye sordum. "Kocaman kız olmuşum, varsa ne olmuş?"  İkisi birbirine baktı. Küçükken de böyle yapıp beni dışlıyorlardı. İkisi bakışıp anlaşıyordu, ben enayi gibi bakıyordum.

"Bir şey diyen yok, var mı yok mu diye sordum." dedi Serdar abim. "Bir şey dediniz demiyorum, sorguya çeker gibi ikiniz birden." dedim ve adım atıp içeriye giderim diye düşündüm.

Sadece düşünmekle kalmamın sebebi Sedat abimin kolumu tutmasıydı. "Cevap versene kızım doğru düzgün, var mı yok mu?"

"Var abi." dedim ve kolumu çektim. "Ne kadar zorbasınız ya, sıkıştırdınız beni köşeye üzerime geliyorsunuz." diyerek kendimi acındırma gereği duydum.

"Ne zamandır var, kim, ne iş yapıyor?" dediğinde gözlerim kocaman açıldı. "Şimdi sana bunları tek tek anlatacak mıyım Serdar abi?" dediğim de büyük abimin eşi yanımıza geldi. "Ne yapıyorsunuz? Yemeğe bekliyorlar sizi." dediğinde ilk kez alnından öpmek istemiştim.

"Geliyoruz hayatım." diyerek onu içeri gönderdiğinde iğrenerek baktım ona. Ahmet Emir'ciğimden başkasının hayatım kelimesini kullanması midemi bulandırmıştı.

"Anlatacaksın tabi ki, oralarda öyle tek başınasın. Bir şey olsa haberimiz olmayacak İnci." Elimi havada sallayıp salona doğru yürüdüm. Olmuştu zaten, duymamışlardı.

Masada babamın yanına oturduğumda kimse bana şunu yap diyemezdi. Babamın yanındayken dokunulmazlığım vardı bu evde.

"Ne kadar güzelleşmişsin İnci, maşallah. Kilo da almışsın sanki." diyen teyzeme gülümseyip çorbamdan içtim.

Sevilen insan güzelleşirdi ve sağlıklı bir ilişki kilo aldırırdı. Ben demiyordum, insanlar diyordu.

Ahmet Emir'e bir şey olmamıştı gerçi, hep aynıydı o.

"Çok yiyorum bu aralar." dedikten sonra babam bana çevirdi bakışlarını. "Afiyet olsun kızım, aç kalma oralarda." dedi imalı imalı.

"Yok babacım." dedim. "Bana bir şey olmaz." Babam içtiği su bardağını masaya bırakıp 'Öyle olsun.' dermiş gibi kafasını eğdi.

Bir şeyler bildiği belliydi.

Yemek faslı bittiğinde annemle birlikte mutfağa girmiş, bulaşıkları topluyorduk. Teyzemle halam çok iyi anlaştığı için balkonda çay içip içerideki bireylere de servisi onlar yapıyordu.

Annemin köpüklediği son tabağı alıp makinaya yerleştirdiğimde annem yavaşça elime vurdu. "Bana bak bakayım." dediğinde kafamı kaldırıp yüzüne baktım. "Ne oldu?" dediğimde halam elinde çalan bir telefonla mutfağa girdi. "Kız sesini kısmışsın telefonun, çalıp duruyor bak şuna." diyerek bana uzattığında ellerimi üzerime silip telefonu aldım.

Ekranda Esma Hanım yazısını görünce biraz gerilerek aramayı cevapladım. "Efendim Esma Hanım?" diyerek konuşmaya başladığımda karşı taraftan Berat'ın sesini duydum.