Değişik | Barış Alper Yılmaz

0.7

İyi Okumalar🖤

..

Yutkunarak herkeste gezdirdim gözlerimi.

" Şey.. Sevgilimle tanıştırayım sizi."

Efe olduğu yerde donuk bakışlarla bana bakarken bir anda hiç beklemediğim bir şey oldu.

" Merhaba efendim, "

Annemin elini tutup öpen Barışla gözlerim utanmasa yerinden çıkacaktı.

Bir saniye bir saniye, Acun bey geri alabilir miyiz? Ben efenin sesini duydum da.

Ortamda değişik bakışmalar geçerken yutkundum.

" Oğlum merhaba da, üstüne bir şey mi giysen acaba?"

Annemin sesiyle Yalandan öksürüp güldüm.

" Hadi Barış, sen üstünü giyin de gel. Yani kendi evinde. Hadi. Ay anne üstümüze sen meyve suyu kutusu gel devril valla olacak iş değil."

" Bak sen Allah'ın işine ikinize birden mi devrildi?" Babamın sorusuna karşı zorla güldüm ve yanına gidip sarıldım.

" Hoşgeldin babacım.."

" Pek hoş bulmadım." Sesinde ki garip tını beni oldukça uzerken sessiz bir nefes aldım.

" Özür dilerim." Onlara anlatmadigim için kızmış ve kırılmışlardı.

Babamla sarılmam bitince, Efelere baktım.

" Baba siz kapıda kaldınız, Hadi içeri geçin bende kahvaltı hazırlamıştım. " Onları zar zor içeri gönderdiğimde kapıya döndüm.

" Aşkım gerçekten anlatacağım ama hiç zamanı değil gördün. Sonra konusalim olur mu?" Üst kattan gelen Barışa baktım.

" Bu Herif kim ve neden Sevgilinmiş gibi annenlerle tanıştı?"

Sert sesiyle ne diyeceğimi bilemezken barışa döndüm.

" Kız sana sevgilim diyince üstüne alınmadın bende kız utanmasın diye söyledim. Ayrıca Herif falan, Allah yarattı demem o yamuk çeneni kırarım."

" Nazlı Barış Alper Yılmazla komşu musun sen?" İdilin şaşkın sesinden ilk defa soy adını duymuştum da bu nerden tanıyor.

" Niye, kim ki o?" Barış gülerek kapıya yasladı omzunu.

" Kızım Futbolcu Barış. Galatasaray da oynuyor."

Kaşlarımı kaldırıp ona baktığım da sırıtıyordu her zaman ki gibi.

" Neden söylemedin?"

" Sormadın ki?"

Doğru.

Cidden Galatasarayda mı oynuyormuş? Futbolla pek ilgim olmasa da babamın Barışı tanıdığını düşündüm. Fanatik olmasa da severdi maç izlemeyi.

" Aman tamam şuan konu bu değil. Aşkım ben duruma göre sana haber vereceğim olur mu?" Hızlıca yanağını öptüm ve barışı kolundan tutup içeri çektim.

Barış da şak diye kapıyı suratlarına kapattı ve yürümeye başladı.

" Ayıp ya ne yapıyorsun?"

" Ne ayıbı, onların işine gel- Aman neyse banane. Bak seni bir kere daha kurtardım. "

Göz devirdim.