Τα δύο παιδιά αποκοιμήθηκαν ο ένας στην αγκαλιά του άλλου.
"Ελισάβετ! Ξύπνα!"
Η Αλεξία άνοιξε την πόρτα και μπήκε όμως σταμάτησε μόλις είδε τα δύο παιδιά.
"Ξυπνήστε, καλημέρα"
Η Ελισάβετ άνοιξε σιγά σιγά τα μάτια της και κοίταξε την Αλεξία
"Καλημέρα"
Ο Πέτρος άνοιξε κι αυτός τα μάτια του
"Τι ώρα είναι?"
Είπε με βραχνή πρωινή φωνή
"10"
"Μμ,μας πήρε ο ύπνος"
Είπε η Ελισάβετ με κοιμησμενη φωνή
"Ελάτε να φάτε"
"Ο μπαμπάς?"
"Κοιμάται"
"Πάλι καλά "
"Πήγαινε όμως γιατί θα ξυπνήσει"
Ο Πέτρος τεντώθηκε και σιγά σιγά πήγε στο δωμάτιο του
"Ετοιμάσου και εσύ,έχω ήδη παραγγείλει πρωινό "
Γέλασε πονηρά η Αλεξία και έκλεισε την πόρτα.Η Ελισάβετ γελασε και άνοιξε τη ντουλάπα της.Εβγαλε ένα μαύρο πουλόβερ και μια μαύρη φόρμα,δεν αισθάνοταν άνετα να κυκλοφορεί ακόμα με χρωματιστά.Κοιταχτηκε μια φορά στον καθρέφτη και κοντοσταθηκε.Ακομα δεν μπορούσε να συνηθίσει το πρόσωπο της,μαζί με τα ρούχα, φαινόταν κάποια ξένη.
**Ντριν**
Ήταν ο Γεράσιμος όμως δεν απάντησε,το άφησε να χτυπάει μέχρι που έκλεισε.Ο Γεράσιμος,τον είχε σχεδόν ξέχασει.Δε θα το σήκωνε ξανά.Πηρε το κινητό στα χέρια της και κάλεσε τον πατέρα της
"Πατέρα"
"Κοριτσάκι μου,πως περνάς?"
"Καλά πατέρα.Ηθελα να σου ότι θα μείνω-"
"Όσο θες παιδί μου,κάτσε όσο θες"
"Πατέρα,σε έχει πάρει καθόλου ο Γεράσιμος?"
"Γιατί τι έγινε?"
"Αν σε πάρει μη το σηκώσεις,μην πεις ότι είναι στην Πάτρα"
"Αννούλα μου,γιατί ακούγεται έτσι?"
Η φωνή της είχε αρχίσει να τρέμει
"Απλά μην του το πεις.Με περιμένουν για πρωινό,σ αγαπώ"
Η Ελισάβετ έκλεισε γρήγορα το τηλέφωνο και κατέβηκε κάτω
"Συγνώμη που άργησα,πήρα να ενημερώσω τον πατέρα μου"
Η Ελισάβετ έκατσε δίπλα στον Πέτρο και προσπάθησε να κρύψει την ταραχή της.
