*3 εβδομάδες αργότερα*
Οι οικογένεια είχε μαζευτεί στο νεκροταφείο για τα σαράντα της Αγγελικής.Ποσο γελοίο φαινόταν, σαράντα μέρες έλειπε και όμως τόσα είχαν συμβεί.
"Δεν μπορώ να το πιστέψω"
"Από τη μια καταστροφή πέσαμε στην άλλη,από στενοχώρια σε χαρά,η Αγγελική μου απούσα"
Είπε ο Θέμης μελαγχολικά
"Ποιος να ευθύνεται άραγε?"
Είπε η Κυρά,κατηγορώντας το Θεμη για ακόμα μια φορά
"Σταμάτα πια,Κυρά!Αηδία έχεις καταντήσει.Γιαγια και εγγονή κανετε παρέα με τον υπεύθυνο και τα ρίχνετε σε μενα"
"Η Αγγελική μου βρέθηκε με μια σφαίρα στο κεφάλι Καστρινε,η κόρη μου πήγε στην Τρίπολη και ένας εκτελεστής της φύτεψε μια σφαίρα στο κεφάλι και εσύ τον ήξερες "
Για άλλη μια φορά το σαλόνι είχε γίνει πεδίο μάχης
"Τον βρήκα αλλά όταν μου τον παραδώσαμε ήταν ο φίλος σου ο Βικος και του φύτεψε μια σφαίρα στο κεφάλι μέχρι και εκεί δεύτερος"
Ο Πέτρος κρατούσε σφιχτά το χέρι της Άννας, αντλώντας δύναμη ο ένας από τον άλλο ενώ η Κυρά συνέχισε άκαμπτη
"Και εκεί άχρηστος,από τη μέρα που δε γνώρισε μαύρισε η ζωή της απο τη νύχτα σου, πνίγηκε στο ποτό μέχρι που ο Βικος της έφερε τη χαρά"
"Ο Βίκος τον έβαλε να σκοτώσει το γιο μου "
"Και γιατί δε τον σκότωσε, γιατί?!"
Ξαφνικά το δωμάτιο πάγωσε.Ο Πέτρος κοίταξε τη γιαγιά του,η οποία προσπαθούσε να δικαιολογήθει
"Δεν -"
"Τι δεν εννοούσες? Γιατί η μάνα μου και όχι εγώ?"
"ΚΥΡΑ,ΕΞΩ ΑΠΟ ΓΟ ΣΠΊΤΙ ΜΟΥ"
Φώναξε ο Θέμης
"Πέτρο -"
"Θα με σκότωνε αλλά για κακή μου τύχη με έσωσε η Ελισάβετ"
"Πέτρο -"
Ο Πέτρος κοίταζε τη γιαγιά του με δάκρυα στα μάτια
"Θα πέθαινε όταν μας απήγαγε αλλά πάλι σώθηκα.Δυστυχώς δε μπορώ να πάρω τη θέση της... γιαγιά "
"Γιαγιά, φύγε "
Ούρλιαξε και η Αλεξία
"Ε-"
"Φύγετε,δεν ακούτε?"
Είπε η Άννα, χαϊδεύοντας την πλάτη του Πέτρου.Η Κυρά πήρε την τσάντα της και έφυγε.
