Değişik | Barış Alper Yılmaz

2.8

İyi Okumalar 🖤

..

" Öyle miymiş?" Başımı salladım yavaşça ve çatalımı tabağın kenarına yasladım.

" Barış,"

" Hm,"

Aklımı yiyip bitiren o soruyu seslice dile getirdim bu defa.

" Saçma sapan davranmak çocukça gibi anlaşılmasını istemiyorum ama biz neyiz? Bunu gerçekten merak ettiğim ve sonrası için hareketlerimi buna göre ayarlamam gerektiği için soruyorum."

Ağır ağır yemeğini yemeye devam etti.

Sabırla bekledim.

Son lokmasını yutmadan derin bir nefes aldı suyundan yudumladi.

" Ne olmamızı istersin?"

" Ben mi seçeceğim?" Başını salladı.

" Yani.."

Herhangi bir şey söyleyemezken yüzümde gezdirdi gözlerini.

" Ne olduğumuzu bende bilmiyorum Nazlı. Açık olayım sana karşı. Biraz komşuyuz, ucundan arkadaşız. Bazen iki sevgili gibi davranıp bazen hirbirmizi düşman oluyoruz. Bilmiyorum. Böyle iyi hoş güzel, hep birlikteyiz, öp, kokla, sev tamam. Ama bende bilmiyorum ne olduğunu. Karar veremiyorum. Ve," yutkunduğunda bende yutkundum ve zar zor korkarak sordum.

" Ve?"

" Ben senin, bir boşlukta bana tutunduğunu düşünüyorum. Bir anda hiç bilmediğin bir şehire geldin. Aldatıldın. Hemde arkadaşınla. Çok seviyordun, ne yapacağını bilemedin ve benim tavırlarım seni kendime çekmeye müsaitti. Sende Aldatılmanın verdiği duygular arasında boğuşurken bir anda beni buldun ve bana tutunmayı tercih ettin. Ne demek istediğimi anlatabiliuor muyum? "

Gözlerimi gözlerinden bir saniye olsun ayırmazken tepki vermedim.

" Bakma bana öyle. Olanı söylüyorum sana. Bugün konuşuyoruz ki yarın olabilecek hiç bir şeye pişman olma. Sence normal mi senin hissettiklerin? Seni seviyorum dediğinde sana bu yüzden cevap vermedim. Sakin kafayla yalnız kalamadin, düşünemedin bile, anlıyor musun?"

Gözlerim çoktan dolmusken bunu fark etti ve küfrederek oturduğu yerden kalkıp önümde diz çöktü.

"  Ben senin kötülüğünü istemiyorum Nazlı. Aksine iyi olmanı isterim. Bu söylediklerimi de kötü algılama sakın. Ben duygusuz değilim sana karşı. Ama senin boşluğundan yararlanıp da bir şeyin olmak bana göre değil. Ters bana. Sen önce bir kendini dinle olur mu? Kendine sor. Neyiz biz? Nazlı ne istiyor? Nazlı ne hissediyor. Düşün. Ben ne zaman istersen yine burada olacağım. Özür dilerim bende üstüne geldim. Kafanın karışacağını bile bile üstüne geldim, bende durmadım. Durmak istemedim. Özür dilerim. "

Bir şey söyleyemezken sağ yanağımdan aşağı indiğini hissettiğim yaşı benden önce davranıp ince parmaklarıyla temizledi.

" Yapma böyle.. Haklı olduğumun farkındasın. " Başımı salladım.

Belki de haklıydı. Bilmiyorum. Kızamıyordum ona böyle düşünmekde çok normaldi.

Gözleri gözlerimdeyken Elimi elinden çekip Yavaşça ayağa kalktım.

O da kalktı ben kalkınca.

"İyi geceler."

Bir şey söylemeden gidecekken kolumdan tuttu ve kendine çekti.

Kolları ince belime sarıldı bir süre. Bir şey yapamadan öylece bekledim kokusunu solurken.

" Amacım seni üzmek değil, Nazlı. Biliyorsun dimi?"

Başımı salladığımda benden ayrıldı ama bu defa yanaklarımı kavradı elleri.

Tam yaklaşacakken göğsünden ittirdim hafifçe.

" Lütfen Barış.. " Zar zor çıkan sesime karşı gözleri kapandı.

" Özür dilerim."

Bir şey söylemedim ve ellerine son defa dokunup yanaklarımdan ayırdım.

Hiç bir şey söylemeden Evinden çıkarken kalbimi de Barışta bırakmıştım.

..

Günün son bölümü.