Mg's Obsession

Part-(13)

(Unicode)

"သား....ထွန်းလင်း...."

ဆိုင်ရှေ့မှ ကားထိုးရပ်ပြီး အထဲဝင်ဖို့ရှိသေး ဆိုင်ထဲမှထွက်လာသော ဦးဂုဏ်ကြောင့် လန့်ဖြန့်သွားရပါသည်။

"အန်-အန်ကယ်....."

ဦးဂုဏ်ဟာ တအံ့တဩဘဲ အနားသို့လျှောက်လာပါသည်။

"ဆိုင်ကိုဘာကိစ္စ-"

"သားရိပ်ရော....မင်းတို့ ခရီးအတူတူသွားကြတာလေ...."

"ဟို-အန်ကယ်....ကျွန်တော်...."

ထွန်းလင်း ဖြေရှင်းစရာ အဖြေရယ်လို့ထွက်မလာခဲ့ပါ။ခွန်းရိပ်​၏ တဦးတည်းသော သူငယ်ချင်းဖြစ်နေသောကြောင့် တခြားလူကိုလွှဲချဖို့လဲမဖြစ်နိုင်။ကောင်းက ပိုတောင်ဆိုးပါသေးသည်။သူနှင့် သွားတွေ့တာကိုသာ ဦးဂုဏ်သိကြည့် ပြသာနာတက်သွားနိုင်သည်လေ။

"ဟို....နောက်၂ရက်လောက် သူ့ဟာသူနေချင်တယ်ဆိုလို့ ထားခဲ့တာပါ အန်ကယ်....ကျွန်တော်လဲညကဘဲရောက်တာ...."

"ဟုတ်ရဲ့လား ထွန်းလင်း....အန်ကယ့်ကို မင်းကပါမညာနဲ့နော်....."

"ညာစရာမရှိပါဘူးအန်ကယ်ရယ်....ကျွန်တော်တကယ်ပြောတာပါ...."

"ကောင်းပါပြီ....ဒါဖြင့် ခွန်းရိပ်အခြေအနေကိုမင်းဘဲ စောင့်ကြည့်ထားနှင့်ပါ....သူအေးဆေးအနားယူတုန်း အန်ကယ်ဖုန်းဆက်လိုက်ရင် စိတ်ထင့်သွားမှာဆိုးလို့...."

"စိတ်ချပါ အန်ကယ်....."

"အန်ကယ်သွားဦးမယ်...."

"ဟုတ်ကဲ့ ဂရုစိုက်ပြန်ပါအန်ကယ်...."

ဦးဂုဏ်ကားမောင်းထွက်သွားသည်နှင့် ထွန်းလင်းနဲနဲလေးမှ အချိန်မဆွဲဘဲ ခွန်းရိပ်ကိုဖုန်းဆက်လိုက်ပါသည်။ပထမအကြိမ် မှာမကိုင်သော်လည်း ဒုတိယအကြိမ်မှာတော့ ဖုန်းကိုင်လိုက်ပါသည်။

"အရိပ်ရေ....မင်းအဖေတော့ ငါ့ကိုမိသွားပြီ....အခုလေးပင် ဆိုင်မှာလာတွေ့တာကွာ တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်ဘဲ...."

"ကိုထွန်းလင်းက ဘယ်သူလဲမသိဘူး....."

ထိုအသံသည် ခွန်းရိပ်အသံမဟုတ်ပါ။ပြောချင်တာသာ ဇွတ်ပြောလိုက်မိတာ ဖုန်းကိုင်သူဟာ ခွန်းရိပ်ဟုတ်မနေတော့ ထွန်းလင်းshockရသွားရပြန်သည်။