Mübrem:Vazgeçilmez

Bölüm 54: "Eski Aşklar"

Herkese merhaba canım okurlarım.
İlk başta başımıza gelen bu deprem felaketi için üzgün olduğumu belirtmek isterim.
Bu süre zarfında vefat edenlere Allah'tan rahmet, yakınlarına baş sağlığı diliyorum.🙏🏻

Bu zorlu süreçte birbirimizin yaralarını sarıp, destek olacağız ve bu günleri de atlatmak için elimizden gelen her şeyi yapacağız. 🤍

Herkesin bu zorlu süreçte kendine iyi bakması dileği ile iyi ve keyifli okumalar...🫶🏻

✨

Hayat benim için çok acımasızdı.
Tökezlememek için çaba gösterdiğim bu yolda beni çukura doğru itiyordu ve ben hiçbir şey yapamıyordum.

Hayallerim ellerimden kayarken hiçbir şekilde tutamıyordum.

Barın'ın gözleri Berfu'mun üzerinde dolaşırken hayal ettiğim her şey o anda yok olmuştu.

Berfu için kendime verdiğim sözler paramparça olmuştu.

Ellerim titrerken Berfu'yu kucağıma iyice sabitlemiştim.

Dışarıdan gelen gök gürültüsü sesi bedenimi ele geçirirken istemsizce korkmamıştım.

Nedenini ise bilmemek için çabalamıştım.

Gözlerimde oluşan yaşları akıtmamak için kendimi zorladığımda Barın'ın gözleri Berfu'yu sabitlediğim ellerime değdi.

Dudaklarında gülümseme peyda olurken "ben kötü bir insan değilim Almila." Dedi bana bakarak."Kızımı benden uzaklaştırmana gerek yok."

"O senin kızın değil!" Dedim hiç düşünmeden."Hiçbir zaman senin kızın olmadı."

"O her zaman benim kızımdı Almila.Sen eğer çocuğumu benden kaçırmasaydın o her zaman benim kızım olacaktı."

Barın'ın cümlesi gülmeme neden olurken kafamı iki yana alaycı bir şekilde sallamıştım.

"Ben kızımı o yalan olan dünyadan kurtardım sadece.Kötülüklerden kurtardım." Bakışlarım ile Barın'ı süzdüğümde "senden kurtardım" dedim birden.

"Ama buna hakkın yok!" Dedi.Bir adım yaklaştı ve durdu."Beni çocuğumdan ayırmaya... senden ayırmaya, sizden ayırmaya hakkın yok!"

"Sizden mi?" Dedim gülerek."Sizden öyle mi? Sen bizi kaybettin Barın.Sen bizi gerçekleri öğrendiğim gün kaybettin!"

"Keşke gerçekleri öğrendiğinde çekip gitmek yerine gelip her şeyi bana sorsaydın.Bana hesap sorsaydın! Çocuğumu kaçırmak yerine, benden saklamak yerine gerçekleri birde benden dinleseydin."

"Gerçekler sen anlattığında değişmeyecek sonuçta öyle değil mi?" Dedim cevap bekleyerek."Sana gelip sorsaydım gerçekler değişecek miydi söyle bana?" Gözlerine bakarak sorduğum soru karşısında yeşil gözlerini kahverengi gözlerime kenetlediğinde "gerçek değişmeyecekti Almila; ama sonuç değişecekti."

Cümlesi üzerine kafamı iki yana salladığımda "yalanlarını dinlemek istemiyorum senin" dedim bağırarak.
"Yalanlarını da al ve buradan çık git!"

Bağırmam ile Berfu ağlamaya başladığında "ağlama kızım..." dedim saçına öpücükler kondurarak."Ağlama güzel Berfu'm.Annen senden özür diliyor.Bağırdığım için çok özür dilerim."

"Berfu..." Barın'ın sesi ile ona döndüğümde "güzel isim" dedi.

Cümlesine cevap vermezken Barın'ın yaklaştığını anladığımda "sakın!" Dedim.
"Sakın yaklaşma!"

"O benim kızım Almila! Onu benden uzaklaştıramazsın!"

"Uzaklaştırırım!" Dedim bağırarak."Bunca sene nasıl uzaklaştırdıysam yine uzaklaştırırım!"