Part - 29

21.6K 898 155
                                    

Unicode

တမင်ရှောင်နေသူကိုဖမ်းရမှာမို့ အခန်းထဲထိ
ဝင်မနေတော့ပဲ အခန်းအပြင်ဘက်နံရံကို မှီရင်းသာ လက်ပိုက်၍ စောင့်နေသည့်သူအဖို့ အချိန်တွေက ပိုပြီးကြာနေသလိုပါ။အကယ်၍ စိတ်ဆိုးနေရင် ပြန်ချော့မည်။မီးငယ်စိတ်ပြေလက်ပျောက် ဖြစ်အောင် ထွက်လာတဲ့ခရီးမှာ အနှောင့်အယှက် အမျိုးမျိုးရှိခဲ့တဲ့အထဲ အပြန်ခရီးမှာတောင် မီးငယ်စိတ်မပျော်ဘူးဆိုရင်…ဒီခရီးက ဘာအကျိုးရှိတော့မှာတဲ့လဲ။

စောင့်ရသည့်အချိန်တော်တော်များများကို ကျော်ဖြတ်အပြီးမှာ အခန်းတံခါးက ဖြည်းဖြည်းလေးပဲပွင့်လာပါသည်။ထို့နောက် မီးငယ်ရဲ့ ခေါင်းထွက်လာတာ တံခါးရဲ့ ညာဘက်ကို
အရင်ကြည့်၏၊ထို့နောက် ဘယ်ဘက်ကိုကြည့်လာစဉ်…

"မီးငယ်…နိုးလာ "

သူ့ကိုမြင်သည်နှင့် မျက်နှာလှလှလေးမှာ ထိတ်လန့်မှုတို့အထင်းသားပေါ်လာပြီး တံခါးကိုပြန်ဆွဲပိတ်ပြန်တယ်။

"ခဏလေးပါမီးငယ်ရာ"

တံခါးပိတ်တော့မည့်ကြား ခြေထောက်ထိုးခံကာ မီးငယ်လက်ကိုပါဆွဲလိုက်တယ်ဆိုရင်ပဲ
သူ့ကိုကြည့်လာတဲ့မျက်ဝန်းလေးတွေက အသနားခံနေသလို…

"ခဏလေး မီးငယ်။အချိန်ခဏပဲကိုယ်ယူမယ်"

"ဟို ! "

"ကိုယ့်ကိုရှောင်နေတာလား"

"မဟုတ်ပါဘူးအန်ကယ်ကလည်း ဟဲ ဟဲ ဟိုလေ တံခါးကချောင်နေလို့လားမသိဘူး။ရေချယ်
မပိတ်ပဲ သူ့အလိုလို ပိတ်သွားတာ… ကြည့်ပါအုံး ချောင်နေတာလေ ဟီးး"

တံခါးကိုပုတ်၍ မလွဲသာတဲ့အခြေအနေမှာ
မီးငယ်မျက်နှာလေးက မအီမသာဖြစ်နေပြန်သည်။

"ကိုယ်အထဲဝင်မယ်နော်မီးငယ်"

"ဟိုက် ဟိုက်… ဝင်ခဲ့လေ ။အန်ကယ်က
ရေချယ့်ကို ဘာပြောချင်တာရှိလို့လဲဟင်"

မေးခွန်းကိုပြန်မဖြေပဲ အန်ကယ်က ကုတင်အစွန်းကိုသာ တည့်တည့်မတ်မတ် သွားနေတာမို့ ဟိုနေ့ညကအဖြစ်အပျက်က ခေါင်းထဲပြန်ဝင်လာသည်။ရှက်လိုက်တာ။ ရှက်လွန်းလို့
မျက်နှာတစ်ခုလုံးပူလာသည်။

HUSBAND:DaddyWhere stories live. Discover now