PAYEDÂR(TÖRE) /TAMAMLANDI\

~22.Bölüm~

Oy ve yorumlarınızı bekliyorum.🌹

Sinirle odada bir sağ bir sola gitti ve karşısında suçlu şekilde oturan kardeşlerine baktı? İkisi de aptaldı! En ufak bir tartışmayı ev terke etmesine getirecek kadar hemde! İri ellerini sinirle saçlarından geçirdi şimdi bu ikisinin kafalarını bibirlerine tokuştursa idi haksız mıydı? Değildi! Derin bir nefes aldı ve sandalyeye  oturdu önündeki dosyayları bir kenara itti ve ellerini çenesinin altında birleştirip başları yerde olan kardeşlerine baktı. Kazık kadar herifleri resmen fırçalamaya utanıyordu!

- Kaldırın o başlarınızı!" diye öfke ile konuştu ikizler aynı anda başlarını kaldırmış ve ağabeylerine bakmışlardı. Şahin'i gözleri ağlamaktan kızarmış Şahan'ın ise öfke doluydu. " Az önce ki reziliğiniz neydi?" diye sordu Şahin yerinde dikleşti ve kızarık ela gözleri ile ağabeyine baktı.

- Tüm suç benim ağabey! Şahan beni teselli etmek istedi ama ben acımdan biraz ağır konuştum ama yemin ederim öyle demek istemedim." dedi bir çocuk gibi sesi titrerken o Şahan'ın böyle birşey yapacağını bilse idi vallahi demezdi iten pişman olmuştu dediğine zaten. Sol gözünden bir damla yaş akmıştı ikizi onun yüzünden giderse kendini affetmezdi.

- Haşim ağa ile telefonda konuştum, yarın gidip birde yüz yüze konuşup bu meseleyi halledeceğim." dedi Yusuf Mirza zor olmuştu ama Haşim ağa kabul etmişti görüşmeyi Şahin duyduğuna sevinmedi bile çünkü aklı şuan Şahan'da idi sadece başını olumlu anlamda sallamıştı. Yusuf ağabeyi bu işi hallederdi çünkü ağabeyi hep birşeyleri hall etmişti. Ona sonsuz güveniyordu.

- Yarına kadar ben bu işi halledene kadar, sakın bir aptlık daha yapma Şahin!" dedi sesindeki tehdit ile tekrar konuştu Yusuf Mirza Şahin başını hemen olumlu anlamda salladı ve ikizine baktı.

- Özür dilerim Şahan! vallahi ben alınacağını düşünmedim." dedi Şahan ikizine baktı ve tebessüm etti biliyordu Şahin'in o çocuksu tavırlarını, daha sonra birden çekip sarıldı Şahin'de hemen karşılık vermiş ve küçük çocuk gibi ağlamaya başlamıştı. " Vallahi sen fazlalık değilsin! İşe de yarıyorsun!" demişti hıçkırıkları arasında Şahan gülümsedi. Şahin yirmi üç yaşında genç bir adam olabilirdi ama hala çocuktu.

- Affettim seni bende özür dilerim. Çok üstüne geldim." dedi

Yusuf Mirza içinden sabır çekti. Madem bu iki aptal böyle konuşarak anlaşıyorlardı o zaman ne diye konağı ayağa kaldırmışlardı? Şahin, sevinçle ikizinden ayrıldı ve göz yaşlarını silip ağabeyine sarılmak için gitmişti ki , Yusuf Mirza sağ elini kaldırdı ve dur işareti yaptı. Onlara bağırmaya kıyamamış olabilirdi ama bu onlara sarılıp reziliklerini affedeceği anlamına gelmiyordu. Derken Şahin birkaç adım geriye adımlamıştı en iyisi gidip Melek'e olanları anlatmaktı sabahtan beri oda ağlıyordu zaten.

- Ben çıkıyorum o zaman!" dedi Şahin bir umut belki sarılırlardı elleri kapının kuluna gitmişti.

-Çık!" dedi Yusuf Mirza net bir tavırla

- Çıkıyım mı?"

- Çık!"

-Bak çıkıyorum, eğer ben çıktıktan sonra siz ikiniz sarılır iseniz yemin ederim hakkım helal de-"

- Şahin! Defol git!" diye bağırdı Yusuf Mirza adamı zorla sinirlendiriyorlardı! Şahin korkarak hemen çıkmıştı odadan derin bir nefes aldı ve kurbanlık koyun gibi bekleyen Şahan'a baktı. Onun bir derdi vardı hatta o onu ilk fırsata kaçıracak kadar bir derdi vardı. Sustu Yusuf Mirza onun anlatmasını bekledi ama Şahan cesaret edememişti. Oturduğu yerden kalktı ve Şahan'ın karşsına oturdu. " Neden kaçıp gitmek istedin?" diye sordu sakin bir sesle