Sessiz Ve Sensiz (+18)

B Ö L Ü M K I R K D O K U Z (+18)

Ama bu plan iptal olmayacaktı... Kendi sınırlarıma girmiş bir planı öylece sürmeyecektim ortaya. Emek verilmiş çoğu şey gibi, cesurca atılan her adım gibi bunu da destekleyecektim. Ama her hatanın bedelinin yaşanması fikrimi çiğnetecektim... Böyle bir plan hataya dönerse sonucunda hepimiz istemesek de zaten bedel ödeyecektik.

"Ama tanımadığını söylemişti." dedi Fred fısıldar şekilde. Maria konuşmuyordu. O durumun şokunu Fred kadar kolay atlatamadı.

"Bize söylemediği çok fazla şey varmış." derken telefonuma kaydettiğim ses kaydını açtım. Odayı Emma'yla yaptığım konuşma doldurdu. Her bir cümlesini kelime kelime hatırlıyordum.

"... Ya katil oysa..." Dedi Maria biten ses kaydının oluşturduğu sessizliği bölerken. Duydukları ve George tarafından verilen ifade onu bu düşünceye itmiş gibiydi. Onu düşündürecek kadar üst üste gelmişti olanlar...

"Bunu kanıtlayacak kanıdımız yok. Kimsenin yok..." Suçlu olsa bile onun için elimden geleni yapacağım demedim.

Çünkü Ans eğer Teo'yu o öldürmüşse onun rahat bir nefes almasına izin vermemelisin.

"Maria şuan aklında ne varsa onu bir kenara bırakmalısın. Madem bir plan yaptın. Bunun için kendini toplamalısın." Sözlerim az önceki sinirim düşünüldüğünde sert sayılmazdı. Ama davranışlarım bir plana sonradan dahil edilmenin bilmediklerini düşünmeden hareket etmelerinin sertliğini taşıyordu.

"Onunla buluşacağım. Steve'in şirketinin yakınlarında bir bar varmış. Bir şeyler içmeyi tehlif ettim."

Hayır Ans. Onlar senin gibi her ayrıntıyı düşünmüyor.

Tamamen güvenmedikleri biriyle bir şeyler içmenin ne kadar riskli olduğunu bilmiyorlar. Her şeyin ötesinde onun katil olabilme ihtimalini asla plana katmıyorlar.

"Telefonun sürekli açık olsun." dedim onlara sert bir tepki vermemek için kendimi frenlerken.

"Orayı biliyorum." Dedim sakince.

Tabi biliyorsun Ans. Önceden dikkat çekmemek için farklı yerlerde takılırdın.

"Fred ile seni oraya çok yakın bir parkta bekleyeceğiz. Her hangi bir riskte bizimle buluş." Elimde tutup konuşurken sürekli oynadığım tokamla yavaş yavaş saçlarımı toplamaya başladım. Her kısmı kusursuz olmalıydı. Plan da öyle...

"Ona Maria'nın ablası olduğunu söylemelisin. Bir derdinden bahseder gibi..." Kendimle konuşuyor gibiydim. Beni sessizce dinledikleri için dikkatim dağılmıyordu.

"Seni kullanabileceğini düşünmeli... Eğer seni kullanabileceğini düşünürse senin ona güvenmen için bir şeyler söyler. Senin bir şeyler bilip bilmediğini, bilmediği için geneli doğru bilgiler sunar sana. Sırf sen ona güvenebil diye..." İkisinin bakışları da bana dikkat kesilmişti. Ans onlara göre zekiydi. Ama ilk kez kurnaz tarafını görüyorlardı.

" Keşke bende fakültede psikolojiden ek ders alsaydım. " dedi Fred. Bu kadar şeyi psikoloji gördüğüm için düşünebildiğimi sanıyordu. Tecrübe edinmiş olamayacak kadar masumdu hayatım onlara göre.

"Angel. Güven duymak için güven vermelisin annecim. Oynadığın oyunu, bütündüğün kişiliğe önce sen inanamalısın. Her hamlen çıkar için olmalı... Dünya saf duygular için çok kirli... Hele senin için yaşanması çok zor... Merak etme tanrı senin yanında olacak." Annemin sözleri söylediği gün gibi netçe aklımdaydı. Onun klasik söylemlerinden farklıydı bu.

Onu tutukladıları gün söylemişti bunu bana...

İfade vermemden hemen önce...

"Ya söyledikleri yalan olursa..." Maria... Maria... Maria... Düşünmen gereken en son şey bu olmalı aslında. Ölebilir, öldürülebilir, bunları isteyecek bir halde olabilirsin. Evet amacımız doğruları bulmak ama... Senin planına göre önce onu tanımalıyız.