Kishin gati 1 jave qe ishin pajtuar dhe gjerat mes tyre po shkonin shume mire...
Gjate nje bisede mes Solit dhe Milenes e cila po zhvillohej ne zyre ajo e pyet kureshtare...
-Sol tani ju jeni bashke apo jo perfundimisht???
-Patjeter qe po c fare eshte kjo pyetje???
-Hmmm nqs Xavier te kerkon te martoheni perseri a do pranosh apo jo???
-Jo- tha Soli teper e qete...
-A e ke seriozisht apo tallesh me mua ti...
-Jo e kam me te vertete,nqs ai nuk me propozon duke u ulur ne gjunje,ta harroje se martohem me te-tha Soli duke rrudhur vetullat ndersa Milena po e shihte e habitur...
-A e di qe kjo gje nuk do te ndodhe asnjehere apo jo???
-Kam dyshime per kete,dhe them se ai do e beje madje jam e sigurte per kete gje...
-Dhe ti e di shume mire se nje djall nuk perulet para askujt apo e kam gabim...
-E di dhe gjithashtu di se ai perulet vetem para engjellit te tij...
-Perfundimisht ti je e cmendur dhe qe te dyja filluan qe te qeshin...
End of flashback
-C fare???pyeti Xavier dhe kjo ishte me teper si nje e bertitur se pyetje...
-Po nese nuk e ben atehere me mire te ndahemi...
-Eh c me gjeti-po mermeriste ai me vete ndersa vogelushja i kishte vene duart para gojes dhe vetem po qeahte me ate zerin e saj te embel..
-Shpirt-i drejtohet vajzes,ndihmoje pak baben me kete mamin tend koke forte qe e ke...
-Nuk jam ne punet tuaja,beni si te doni dhe mbeshtetet ne kraharorin e Solit ndersa ai po kenaqte syte me ate pamje qe po i ofrohej,dhe me ngadale shkoi prane tyre duke i puthur ne balle dhe duke qeshur i thot Solit...
-Belaja ime e embel ti....ndersa ajo po buzeqeshte e vetkenaqur...
Kishte 3 dite qe kishte dale nga spitali dhe i dukej sikur me te vertete qe ishte plakur,pasi nuk e lejonin qe te cohej i thonin se nuk e kishte marre ende veten si duhet...
Gjate kesaj kohe ajo e kishte shfrytezuar kete mundesi qe te bente ate qe deshironte,te shkruante nje liber mbi historine e jetes se saj qe ne fillim dhe deri me tani,duke ndare me te gjithe lexuesit e saj dhimbjen,gezimin,harene,lumturine dhe te gjitha emocionet e vecanta apo dhe te kqija qe nje njeri i perjeton...
Te behej motiv force per te gjithe dhe historia e saj te behej mesazhi me i bukur per te gjithe se si nje familje ja del te qendroje e bashkuar,e forte dhe kur perjeton ferrin...
-Shpirti im c fare po ben ende me syt ne ekran???
-Po vazhdoj te shkruaj Xavier,nuk e shikon....
-Po sikur te merresh pak me mua ti seose me ke lene pas dore keto dite,me duket vetja i vjeter she po e shihte drejt e ne sy dhe me pas filloi qe ti dhuronte puthje te lehta pergjate qafes dhe rreze veshit...
-Xa..vier te lutem me lejo te perfundoj-po thonte me veshtiresi sepse nuk e lejonte me teper te fliste kenaqesia qe po ndjnte ne ato momente...
-Kjo nuk na duhet ne keto momente dhe e mori laptopin duke e lene ne nje cep te dhomes dhe e shtriu ate lehte ne shtrat...
Filloi duke i hqeur rrobat dhe me pas duke i lene puthje dhe shenja ne te gjithe trupin e saj dhe ajo nate ubkthyr ne momentin me magjik te tyre sepse iahte deshmimtaria e dashurise se vertete qe ata ndjenin ndaj njeri tjetrit...
Ne oret e para te mengjesit i kishte zene gjumi teper te lodhur krah njeri tjetrit...
Ora shenonte 9:00 ndersa ekrani i telefonit te Xavierit ndricohet nga nje mesazh,me kujdes qe mos te zgjonte Solin e merr dhe buzeqesh kur e lexon...
-Cdo gje gati brooo....
-Me ne fund.....tha duke qeshur me vete...
👋👋👋...
