Zemheri | Tamamlandı

48.Bölüm

"Neden böyle oldu?" Diye sordum.

Cahit'in saçımı okşayan elleri yavaşladı.

"Bir daha olmayacak." Dedi.

Elimi kaldırıp karnına vurdum. "Olmayacak tabii!"

"Ah." Deyince hızla doğruldum.

"Ne oldu? Acıdı mı?"

Yüzünü buruşturarak gözlerini kapattı.

"Yaralı adama vurulur mu ya?"

"Ama karnından yaralı değilsin ki sen?" Dedim.

"Olsun. Ne fark eder." Dedi. Gözlerini açıp bana bakınca güldü.

"Dalga mı geçiyorsun sen benimle?"

Cevap vermedi. Bu sefer koluna vurdum.

"Ah! Bu sefer gerçekten acıdı ama."

"Banane?" Dedim umursamaz bir şekilde. "Kaşınma sende."

"Sen kaşıyacaksan, kaşınayım."

Bir şey söylemeden az önce ki gibi uzanıp, başımı Cahit'in göğsüne yerleştirdim.

"Sen beni özlemedin herhalde." Dedim.

Kolunu yine omzuma atıp, omzuma doğru dökülen saçlarım ile oynamaya başladı usul usul.

"Özledim."

"O zaman niye uğraşıyorsun benimle?"

"Seninle uğraşmayı da özlemişim." Dedi.

"Sanki ayrılınca uğraşmamışsın gibi."

"Uğraşmadım ki."

"Ne?" Diye bağırdım. "Bursa'ya geldin, eve geldin be eve! Dedemlere sevgilisiyim dedin."

"Vallahi onlar bir anda gelişti."

"Soracağım ben sana merak etme." Dedim kendimden emin bir şekilde.

"Kızdın mı çok?"

"Hani ben ne zaman istersem o zaman söyleyecektik?" Diye sordum.

"Öyleydi ama." Dedi. Tekrardan karnına vurdum.

"Öyleydi ama çeneni tutamadın. Bir de bana çok konuşuyorsun diyorsun."

"Haklısın bir şey demiyorum." Dedi.

Başımı kaldırıp yüzüne baktım. "Tabii ki bir şey demeyeceksin. Abime bile söylemek zorunda kaldım senin yüzünden."

"Abine mi?"

"Evet."

"İyi de ben geldiğimde abin evde yoktu ki, ona niye söyledin?" Diye sordu sanki abim ile hiç karşılaşmamış gibi.

"Sen bizim ailenin çenesine ne kadar güveniyorsun öyle ya? Eve geleceksin, dedeme babaanneme söyleyeceksin. Ve sadece onlar bilecek öyle mi?"

"Yani." Dedi düşünerek. "Normalde öyle olması gerekiyor ama."