12. Bölüm~ Bodrum Katı

13.2K 397 190
                                    

Tam da sırasını buldu. Şuan için sadece aylayı düşünüyordum. Eğer gidersem durumu daha da kötüye gidecekti.

Uzun bir süredir ortalıkta yoktu zaten ormanda yaptığı iyiliğin karşılıksız kalmayacağını söylemişti. Belliydi geleceği neden umutlandıysam. Aylaya doğru döndüm.

"güzelim, ben gelene kadar gözlerini kapalı tut. Sakın açma."

Kafasını salladı. Uzaktan tebessüm ederek izledim. Aynı küçük çocuk gibiydi. Saçlarını okşayıp, ufak bir buse kondurup uzaklaştım.

Kapının orada bizi gülümseyerek izleyen adama dönünce gülümsemesi hemen soldu. Sanki onu böyle görmemi istemiyor gibiydi. Yanına gittim. Tam karşısında durdum.

"bak eğer beni almaya geldiysen ki gelme. Gelmeyeceğim. Aylanın durumu çok kötü onu burada bırakamam. Takrar olmaz."

Ruhsuz bir şekilde beni izliyordu. Hiçbir tepki vermiyordu. Bıkkınlıkla nefes verdim. Burası hepimizi derinden yormuştu.

"heyy! Anlıyor musun? Aylayı bırakmayacağım. Her ne yapıyorsan bırak beni artık!"

Sapık mıdır nedir arkadaş! Taktı kafayı bana. Sabah akşam elisa diye uyuyup, uyanmıyorsa bende elisa değilim.

"geleceksin."

Adam hala geleceksin diyor ya sabır. Allahım bu salaklarla mı sınıyorsun beni!

"aylayı bırakmam diyorum kıt mısın?"

Güldü.

"bırakacağını kim söyledi?"

Ne! Yok artık. Bu pisliğine aylayı da mı katacaktı. Kız zaten bir benzerini yaşayıp travma geçiriyordu birde bu eklenirse kalpten giderdi. Üstelik böyle bir şey daha benim başıma gelmemişti ya benim durumum daha kötü olursa?

"ne ben. Ne de aylayı alacaksın. Onu sana yar etmem."

Dudağı kıvrıldı.

"ha yani sen benimsin kimseye vermem diyorsun öyle mi?"

Bu adam beni katil edecek. Dur sen dur yanımda bıçak var beyaz ışığı gör de sen kim kiminmiş o zaman görelim.

"Allah belanı versin bırak peşimi diyorum."

Alayla kafasını salladı.

"git buradan birdaha da gelme!"

"bana borcun var ödemeden gitmem."

Adam hala borç diyor. İyiki bir sevap işleyip de yılandan kurtardı. Lan ne güzel işte sevap işlettim sana insan kılıklı şeytan!

"hayır! Çocuğuma kötü şeyler yapmana izin vermem."

Evet artık bir anne gibiydim. Ayla bana pek hayatını anlatmazdı. Ufakta olsa bir şeyler konuşurduk ama ikimizin de anne yönünden hiç şansı olmamıştı. Ama şimdi ayla tıpkı bir çocuk gibiyken onun annesi olmuştum. Belkide çocukluğu yaşayamadığı için yaşadığı travma nedeniyle beyni çocukluğuna gitmişti.

Karşımdaki sığır ellerini yumruk yaptı. Çenesi kasıldı. Artist ya sanki anasına sövdük. Ne bu gereksiz öfke?
Dişlerinin arasından

"size zarar vermem."

Diyordu. Sen mi? Nerede kameralar? Kamera şakası falan mı?

Öfkesi birden dindi. Dudağı kıvrıldı.

TECAVÜZ Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin