Zemheri | Tamamlandı

52.Bölüm

Vücudumun bir anda havalandığını hissettim. Sesleri de yavaş yavaş duyuyordum fakat gözlerimi açamıyordum.

"Hastaneye gidelim Cahit." Dediğini duydum Hande'nin.

Ağzımı açıp gerek yok diyemedim. Gözlerimi bile açamadım.

"Dur bir kolanya falan getir."

Beni yumuşak bir yere bırakınca yatak odasına geldiğimizi hissettim.

"Cahit ya, ya bir şey olduysa?"

"Hande neden bayıldı sen önce onu söylesene."

Söyle Hande söyle! Hadi bana söylediğin gibi Cahit'e de söyle o da bayılsın.

"Biz bir şey konuşuyorduk." Dedikten sonra duraksadı Hande.

Keşke bana da böyle alıştıra alıştıra söyleseydin Hande.

"Ben kolonya getireyim."

Başımın ağırısı hafiflerken gözlerimi açabildim sonunda.

"Güzelim." Diyerek bana doğru eğildi Cahit. "İyi misin?"

Hande'nin söylediği her şey yeniden aklıma gelirken doğruldum.

"Telefonum nerede?"

"Ne yapacaksın telefonu? Dur önce bir kendine gel."

"Telefonumu bul Cahit." Dedim telaşla.

Hemen abimi aramam gerekiyordu.

Etrafıma bakarak doğrulmaya çalışınca Cahit kollarımdan tutup beni engelledi. "Dursana Ahsen, nereye?"

"Abimi aramam gerekiyor!" Derken taşlar bir anda oturdu. İş için şehir dışına gidiyorum falan demesi yalandı! Abim buradaydı!

Hızla ayağa kalktım.

"Ahsen ne oluyor?" Diye sordu tekrardan Cahit. "Birine bir şey mi oldu?"

"Bir dakika Cahit."

Odadan çıkıp oturma odasına giderken Hande banyodan çıktı.

"Ahsen? İyi misin?"

"Harikayım!" Diye bağırarak odaya geldim.

Koltuğun üzerinde duran telefonu elime aldım. Ellerim titiyordu. Abimi arayıp telefonu kulağıma götürdüm. Ama açmadı.

"Ara şunu." Dedim çekinerek bana bakan Hande'ye. "Sevgilin midir nedir ara gelsin buraya?"

Aynı zamanda bende aramaya devam ediyordum.

"Ahsen sakin olur musun biraz lütfen."

"Olamam!" Diye bağırdım hiddetle. "Ben bu gün sakin olamam Hande! Sen sakin ol ama ben olamam."

Tekrardan telefonu kulağıma götürdüm. Abim bu sefer açmıştı.

"Ahs-"

"Çabuk buraya gel."