Bir okulda intihar ve cinayetlerin ardı ardına geldiği, ama ne olursa olsun okulun mühürleme kararı almadığı bir okulda olmak ister misiniz?
"Yurtiçi Koleji" okulunda yaşanan bu olaylar bütün haber mensuplarına konuk olmuştu. Cinayetlerin işlendiği...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Barış ani bir hareketle adamın elindeki silaha elini uzattı. Adam bunu fark etti ki elinden almasına izin vermedi. Ama Barış almaya kararlıydı. Silahı bir o adam çekiştirirken diğer yandan ise Barış çekiştiriyordu. En sonunda çekiştirmeye devam ederlerken Maraz cebinden bir silah çıkarıp adama doğru doğrulttu.
- Maraz! O silahı nerede buldun?
- Uzak dur Gökçe!
Dedi tekdüze bir sesle. Maraz silahı adama doğru hedef aldı ve tetiğe gözleri kapalı bir şekilde bastı.
PAT!
Bu ses.. Bu ses onun hayatını bitirdi. Bu ses onun kardeşi gibi gördüğü arkadaşını vurmasının acısına şahit oldu. Silahtan çıkan mermi Barış'ın tam göğsünün ortasına isabet etmişti. Kenan'ın babası ise tetiği kendine, yanlışlıkla bacağına ateş etmişti.
- Barış!
Dedi Esin Barış'ın yanına giderken. Maraz ise o an sadece gözleri kapalı bir şekilde duruyordu, Barış kanlar içerisinde yerde yatarken.
- Ne yaptın sen!
Dedi Gökçe Maraz'a şok içinde bakarak. Maraz sadece gözleri kapalı bir şekilde beklerken. Esin, Barış'ın kanamasını durdurmak için boynundaki şalı göğsüne bağladı.
- Ambulans çağırın!
Sarp, Damla'nın başında beklerken Gökçe ambulans ve polis ekiplerini aradı.
- Esin...
- Kendini zorlama Barış! Geçecek.
- Esin dinle beni, b- bana birşey olursa bu çok saçma gelebilir ama seni seviyorum.
- Barış..
Dedi Esin, Barış'ın alnına alnını götürerek.
- Lütfen birşey deme, kendini yorma lütfen Barış..
- Seni seviyorum, Esin...
Dedi son kez ve gözlerini yavaşça kapattı.
- Barış!
Diye çığlık attı Esin gözlerindeki yaşlarla. Maraz ise, hâlâ gözleri kapalıydı fakat gözyaşları içerisindeydi.
- Ben, ne yaptım?
Dedi Maraz kendi kendine. Gökçe onu sakinleştirmeye çalışıyordu. Fakat Maraz akli dengesini kaybetmiş gibi kafasını ormanlık alandaki ağaçlara vuruyordu.
- Maraz kendine gel! Bak, yanlışlıkla yaptın. O yaşayacak. Lütfen kendine gel!
***
- Hayır!
Dedim gözlerimi hastanede açtığımda, bu gördüğüm şey kâbus muydu? Ne yaptığımın bilinçsizliği ile kolumdaki serumu çıkardım ve hasta odasından dışarı çıktım. Bir dakika, benim karnımdaki şişkinlik neden inmişti? Yoksa, yoksa bebeğimi mi kaybettim? Hasta odasından çıkar çıkmaz ilerideki koridora doğru baktım. Bu gördüğüm manzara karşısında şoka uğradım.
