Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Medya: Serter'in anne, babası ve minik Sertoş öxndmdm
Bu bölüm biraz yoruldum. Bu akşam beni mutlu edecek tek şey sanırım yorumlarınız olacak. O yüzden yorumlarınızı eksik etmezseniz sevinirim, haftaya sınavlara süper moral ile girmek istiyorum.
19. Bölüme geldik. Bu kadar kısa sürede neredeyse 1.5 milyon olacağız. Öncelikle teşekkür ederim. Yanımda oldunuz. Bazen saçma sapan depresif hareketlerde bulunup sizi kırdım, üzdüm. Tüm triplerimi çektiniz. Sizi çok seviyorum.
Benim için busunuz: 💘
Sizin için ben neyim?:
"Aşk ve hayat arasındaki o savaş: belirsizlik."
| Son feci bisiklet- uyku|
Bölüme başlamadan önce buraya güzel bir kalp bırakır mısınız? :*)
Kasvetli yaşam.
Kasvetli bir yaşamın içindeydim. Ellerimde hayatı bulamadığım insanların izleri, kalbimde bitmemiş sanrılar vardı. Dudaklarımı hoyrat eden eski yaşamın izinde örtük bir kasvetin içinde kalan ruhumu koparmak için savaşıyordum. Kasvetli yaşamın bitmek bilmeyen kayıp güneşlerini geçmek üzere köprüleri yıkıyordum.
Bomboş gözlerle duvara bakıyordum. Altımda kısa bir şort vardı. Üzerimde ise bol tişört ile duvara bakıyor, rahat rahat nefes alıp veriyordum. Parmaklarıma geçirmiş olduğum terliklere öylece bakarken boş gözlerimi duvardan çekemiyordum.
Ayağımı terliğe sokup çıkarmaya çalıştım. Yanım boştu. Serter Güçlü yanımda değildi. Beni kasvetli bir odanın içinde yalnız bırakmıştı. Nereye gittiği konusunda en ufak bir fikrim yoktu. Yalnızca sabah uyandığımda, onu odada görememiş, ardından yatağa tekrar dönmüştüm.
Kapım çaldığında, yavaşça yataktan kalktım.
''Günaydın.''
Gülümsemeye çalışarak, arkamda bulunan yastıkları düzelttim. ''Günaydın Aslı, erkencisin.''
''Günaydın, ben sizi odada sanmıyordum. Açıkçası evde olmadığınızı düşündüm.'' Elinde robot süpürge vardı. Robot süpürgeyi duvarın önüne bıraktığında, gülümsemeye devam etti. ''Bilseydim, erkenden gelmezdim odanıza.''
Kafamı yana salladım. ''Okula gideceğim.''
Derse gidip artık eğitim hayatıma kaldığım yerden devam etmeliydim. Uzun bir zamandır boşluyordum. Önce ameliyat şimdi de ruhsal sıkıntımdan ötürü pek vaktim kalmamıştı. Artık derslerimi umursayacaktım. Bir ay sonra sınavlar başlayacaktı ve vizeden kalkmak gibi bir hata elbette yapamazdım.
