Bugün için yeterince bölüm yeter
Herkes şaşkınlıkla bana bakarken derin nefes aldım
“Babamın böyle bir şey yapacağını sanmıyorum ama bu konuya duygularım ile de gitmek istemiyorum ve ne yapacağımı bilmiyorum” dedim
Cafer “komutanım lütfen sakin olun siz ne yapacağınızı en iyi şekilde biliyorsunuz her şey için bir fikriniz vardır” düşündüm öyle miydim aslında her şeyi çözebilirsem konuştuğu kişinin kim olduğunu bulursam her şey çözülür
“Sizden yardım istiyorum”
Ferit “her zaman komutanım siz bizim için hem kardeş hem abla oldun biz her zaman yanındayız bunu unutma ne istersen bu konuda da asla ama asla seni yalnız bırakmayız” hepsine baktım ve tebessüm ettim
“İyiki varsınız”
AKIN “asıl siz iyiki varsınız” deyip sıkıca sarıldı bana ondan sonra hepsi sıkıca bize sarıldı
Muhsin “aile kucaklaşması” diye bağırdı....
Çocuklar ile konuşmuş eve geri dönmüştüm şimdi ise sırt çantamı alıp salona geçtim bugün Mardin’e gidecektim hem Alparslan’ın ailesi ile tanışmak için gidiyorum babam benden şüphe duymasın diye ona güveniyorum asla ama alsa vatanına ihanet edeceğini sanmıyorum asla ama asla böyle bir şey yapacağına inanmıyorum ama duyduklarım karşısında da emin değilim ne yapmam gerekiyor bilmiyorum kafam çok karışık zilin çalması ile ayağa kalktım ve kapıyı açtım Alparslan’ı gördüğüm gibi sıkıca sarıldım ona
Alparslan “güzelim iyimizsin bir sorun mu var”
“yok sadece sarılmak istedim” dedim ve kollarımı daha sıkı sardım oda ellerini belime sıkıca sardı gözlerimden gelen yaşlar ile ne yapmam gerektiğimi şaşırdım Alparslan benden ayrılıp gözlerime baktı endişe ile
Alparslan “güzelim iyimizsin bir sorun mu var neden ağlıyorsun”
“Lütfen bana bir şey sorma sadece sarıl” demem ile beni kucağına aldı ayağı ile kapıyı kapattı ben hâlâ onun kucağında iken salona geçtik benle beraber koltuğa oturdu ve beni göğsüne çekti ve saçımı okşamaya başladı
Alparslan “içini dok güzelim ben buradayım her zaman yanındayım” dedi sanki bunu demesini bekliyormuşum gibi çığlık çığlığa ağlamaya başladım....
Gözlerimi açtığımda Alparslan’a sıkıca sarılmış ve beraber koltuktan uzandığımızı gördüm
Alparslan “uyandın mı güzelim, şimdi nasılsın” sanırım ağlarken uyuya kalmışım
“İyiyim” anlıma bir öpücük kondurup
Alparslan “hep iyi ol güzelim den böyle ağlarken bir şey yapamıyorum ya kalbim sıkışıyor”
“Üzgünüm”
Alparslan “hayır üzgün olma güzelim ne oldu bilmiyorum ama zamanı gelince bana anlatacağını düşünüyorum”
“İyiki varsın”
Alparslan “asıl sen iyimi varsın” dedi ve daha sıkı sarıldı aklıma gelen şeyle hızla yerimden kalktım
“Biz en son Mardin’e ailenin yanına gidecektik”
Alparslan “sen böyle kötü iken ben şuan bunu düşünemem güzelim” çok tatlıydı her şeyi anlayış ile karşılıyordu İYİKİ İYİKİ bulmuştum onu İYİKİ hayatıma girmişti kendime gelip
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ASKER KIZ
Teen FictionÇok saçma bir kitap yazım hatası çok var, eğlence amaçlı yazdığım bir kitaptır. Düzenlemeye alacağımm. LİNA MİRAY SAVAŞ
