Sadi : Sen kendinde değilsin Songül . Yat yarın konuşuruz.
Songül : Gayette kendimdeyim. Sadece seni istiyorum.
Sadi duyduğu şey ile kadına ne tepki vereceğini bilemedi . Bu haldeyken Songüle asla dokunacak bir adam değildi .
Sadi : Songül bu haldeyken olmaz. Sarhoşsun. Hadi gel yatırayım seni .
Songül : Neden istemiyorsun. Hani seviyordun beni. Hani zor tutuyordun kendini . Öyle demedin mi içeride .
Sadi : Elbette seviyorum . Ama bu durum farklı. Pişman olacağın birşey yapmana izin veremem.
Songül : Neden pişman olayım seviyorum seni. İstiyorum hemde çok .
Sadi : Bunu kendinde olduğunda konuşalım lütfen.
Songül : Sevmiyorsun beni . Sevsen isterdin. Hala aklında o var değil mi? Unutamadın.
Sadi : Saçmalamaya başladın . Ne alakası var Derya ile. Songül : Benden daha mı güzel o. Ondan mı istemiyorsun beni .
Sadi : Songül bak kafan yerinde değil susuyorum. Ama benimde bir sabrım var. Ben sarhoş bir kadına yaklaşacak bir adammıyım.
Songül : Ona yaklaştın ama . Bana neden yaklaşmıyorsun. Seviyorum dedin ispatla. İnanayım sevdiğine hadi. İnanayım onu unuttuğuna sadece benim olduğuna.
Sadi kadının dedikleri ile sakinliğini ve arzusunu aynı anda korumaya çalışıyordu. Songül ise alkolün etkisi ile bilinçaltında bastırdığı şeyleri çoktan gün yüzüne çıkartmıştı.
Sadi : Songül. Şimdi seni yatıracağım ve bu konuyu emin ol sabah konuşacağız.
Songül : Ben sabah konuşmak istemiyorum. Hemen şimdi seni istiyorum.
Sadi : Bu istediğin olmayacak. Hadi yayıyorsun.
Songül : Neden hala Derya var aklında değil mi? Hala onu seviyorsun onu istiyorsun değil mi? Söylesene!
Sadi : Evet onu istiyorum onu düşünüyorum. Seni hiç sevmiyorum tamam mı? Rahatladın mı?
Songül adamın söyledikleri ile sinirini çıkartmak için gelişi güzel vurmaya çalışırken, Sadi onu ellerinden tutarak durdurmaya çalışıyordu.
Songül : Defol git buradan. Senden nefret ediyorum duydun mu beni!
Sadi : Sakin ol Songül . Kendine zarar vereceksin. Bir dur artık ya.
Songül : Çık odamdan çık
Sadi : Tamam bırakıyorum ellerini ve çıkıyorum.
Sadi yavaşça kadının ellerini bıraktıktan sonra odadan çıktı. Aklı odada ve Songülde kalmış olsada doğrusu buydu. Bu haldeyken Songüle dokunmak en son isteyeceği şeydi. Evet kendini pek çok kez zor tutuyordu belki . Kadına olan sevgisi arzusu ile zor başa çıkıyordu. Ama ne olursa olsun Songül kendi isteği ile gelmeden ona dokunmak kendine yakıştıracağı birşey değildi.
Songül adamın gidişi ile kendini yatağa bırakarak ağlamaya başlamıştı. Sadinin söyledikleri canını yakmış olsada adamın onu reddedişi daha fazla canını yakmıştı. Henüz ayrıntılı düşünecek kafada olmasada adamın bunu neden yaptığını ise sabah çok net anlayacaktı.
Sadi geceyi biraz daha balkonda geçirdikten sonra salondaki koltukta sızmıştı. Songül'ün ne yapacağına güvenemediği için odasına gidemedi. Çünkü çıkıp giderse engel olmak öncesinde konuşmak istiyordu. Ama bunun için önce ayılması lazımdı.
Songül sabah baş ağrısı ile uyandığında üzerini bile değiştirmeden uyuyakaldığını fark etti. Ardından gelen parça parça kareler ise akşamın özetiydi.
Songül : Ne yaptım ben ya. Yapmış olamam bunu. Yok ya. Yapmam. Yapmamış olayım ya. Of rezil oldum ne güzel .
Odasından çıkarak etrafa bakındığında koltukta iki büklüm şekilde uyuyan adamı gördü . Muhtemelen üşümüş, ayaklarını karnına çekerek uyuyordu. Odasından pike alarak adamın yanına gelerek örttü üzerini. Sadi kıpırdanmaya başlayınca yakalanmamak için kaçar adımlarla döndü odasına doğru ama kaçamadı adamdan.
