But I hate you...

Deel 8 🫶🏽💕

Ineens gaat de deur open...

Raoul staat in de deuropening. Zodra die mij ziet komt hij naar me toe gelopen en knuffelt me. "Ach jonge toch kom hier!" Zegt Raoul. Ik had geen zin dat iemand me nu zou zien, maar Raoul is dan wel de persoon die ik het liefst zie op dit soort momenten. Nadat Raoul uit de knuffel gaat kijkt hij me aan en vraagt: "Wat is er gebeurd?" Op een rustige toon. "N-nou" begin ik snikkend. "Rustig ademhalen en vertel het verhaal maar." "Nou het is uit met Laura." Zeg ik nog een beetje snikkend. Raoul wacht omdat hij weet dat ik nog meer te vertellen heb. Zou ik het verhaal over Danique ook vertellen? Hij gaat zo kwaad worden. Maar ik ga het hem wel vertellen Raoul is echt een vertrouwings persoon, dus ik vertrouw hem. "En na dat Danique die emmer water op me had gegooid om me wakker te maken had ik haar geslagen en gezegd dat ik wou dat ze weg zou gaan en dat ik haar nooit meer hoefde te zien." Zeg ik snikkend en ik begin weer te huilen. "En ik heb daar zo'n een spijt van! Ik weet niet waarom ik dat allemaal gedaan en gezegd heb. Ik weet niet waarom, maar ik weet wel dat ik haar helemaal niet weg wou hebben. En het spijt me zo Roel dat ik dit heb gedaan en ik snap dat als je nu kwaad op me bent. Maar ik weet ook niet waarom ik het heb gedaan." Vertel ik huilend. Raoul kijkt geschrokken. En geeft me een knuffel. "Het spijt me zo Roel." "Matt, ik ben inderdaad teleurgesteld in je, maar ik geloof dat je het goed kan maken met Daan. Ookal zal het misschien niet gelijk accepteren. Ik geloof er in dat je dit kan oplossen." "Dankje Roel" "Maar ik vind wel dat je het ook aan de jongens moet vertellen." Oké, maar ga je dan wel mee?" Vraag ik. "Is goed, maar dit is aan jou om te vertellen." Oké ik zal het proberen." Nadat ik het hele verhaal had uitgelegd aan de jongens ben ik weer terug naar mijn kamer gegaan. De reacties van de jongens waren opzich redelijk. Ze zijn net als Raoul teleurgesteld in me. En Rob zelfs een beetje boos. Dat snap ik ook wel rob en Danique zijn natuurlijk echt beste vrienden. Maar ze geloven wel dat ik het weer kan oplossen.

POV Raoul:

Ik wist al dat er wat was gebeurd met Daan en Matt. Maar dat heb ik natuurlijk niet aan Matt verteld. Ik heb het hele gesprek tussen mij en Matt opgenomen. Via mijn telefoon. En ik heb het laten horen aan de jongens en ik heb het naar Robbie doorgestuurd en hij heeft het weer naar Daan doorgestuurd. Omdat ik weet dat Matt het soms moeilijk kan vinden om zijn gevoelens te uiten en te delen. Dus ik dacht ik neem het op dan laten we dat gewoon aan Daan horen.

POV Danique:

Ik zit op een bankje in een park in de buurt van Casa del huts. Dit zou een leuk weekend worden bij de Bankzitters maar het is een beetje uitgelopen op drama. Opeens krijg ik een appje van Rob. Het is een schermopname waar op te horen is dat Matthy aan het huilen is en zijn excuses en zo aanbied. "Dit heeft Raoul opgenomen bij het gesprek met Matt. Voor als je nu denkt dat dit ingestudeerd is ofzo dat is niet waar Matt weet niet dat Raoul dit gesprek heeft opgenomen." Staat er onder getypt. Ik vind het wel schattig ofzo dat Matthy zo om me aan het huilen is en boos op zichzelf enzo. Het is niet dat ik het leuk vind dat hij moet huilen en boos op zichzelf is, maar dat betekent een soort van dat hij wel om me geeft.Ik reageer niet. Ik weet niet waarom. Ik heb daar geen zin in. Matthy wou me zelf weg hebben. Het begint inmiddels erg koud te worden en donker. Ik heb geen plek om te slapen ofzo. Tja alleen Casa del huts eigenlijk, maar daar heb ik op het moment echt geen zin in. Naar huis lopen is ook geen optie, want dat duurt minstens drie kwartier. Dus het word Casa del huts. Mooi niet ik blijf hier wel gewoon slapen. Op dit bankje in de kou. Ik lig al ongeveer een uurtje op dit bankje en het valt nog best mee. Ineens komt er iemand aanlopen. Het is donker dus ik kan niet zo goed zien wie het is. Maar ik kan wel zien dat het een man is. Hij komt steeds dichterbij tot dat hij zo dicht bij staat dat ik precies kan zien wie het is...