İlânihâye

~İLÂNİHAYE~

İlânihâye:Sonuna kadar, sonsuza kadar

♡♡♡

Her gece koca yatağımın sağ tarafına uzanır, ellerimi başucumda birleştirip, üstümü örtmeden uyumaya çalışırım. Sanki şimdi bir adam gelecek, üstümü örtüp
Yatağımın sol tarafına uzanacak ve saçlarımı okşayıp, öpücek sonra kulağıma o hiç duymadığım ses tonuyla

"İyi geceler."

Diyerek bana sıkıca sarılıp uyuyacak.

Her gece durmadan bunu düşünüyorum ve nedensizce böyle sanıp uyuyorum. Ama öyle bir adam hiç olmadı.

Peki ben neden Yatağımın sağ tarafında hep üstüm açık uyuya kalıyorum, bir yaşanmışlık söz konusu olabilir mi, önceki hayatımda belki beni çok seven bir adam vardı ve ben onu mu hissediyordum?

Ama nereye kadar devam edebilirdi ki?

Bir gece farklılık yapıp, koltukta uyumaya karar verdim. Ne kadar rahat etmesemde yapmak zorundaydım. Üstümü sıkıca örtüp uyudum.

Ama sabah gözlerimi odam da açmıştım ve tabii sağ taraftaydım. Bu nasıl olmuştu, uyurgezer mi olmuştum? Sanki bu evde tek yaşamıyor gibiydim. Biri daha vardı ama kimdi bu?

Evimde bir hayalet mi vardı?

Korkmalı mıydım?

Taşınalı iki hafta olmuştu. Bu akşam ekip arkadaşlarım ile Başkomiserimizin evine davet edilmiştik. Çok yorgundum hemen uyumak istiyordum. Anahtarı deliğe sokunca duraksadım. İçimde çok garip bir his yer edinmişti. Sanki bu eve ait değilmişim, benim değilmiş gibi hissediyordum.

'Ev kirasını ödeyen sen, faturaları ödeyen sen, temizliğini yapan yine sen. Nasıl senin değilmiş bu ev? Gir kız içeri.'

İç sesim tıpkı annem gibisin.

Anahtarı çevirip açtım o mübarek kapıyı sonunda. Eve girip kapıyı ardımdan kilitledim. Spor ayakkabılarımı çıkarıp, anahtarı elimde sallayarak, ayaklarımı yere sürte sürte kısa olan koridordan geçtim. Evim oldukça güzeldi. Eski falandı ama tam benim tarzımdı. Eski eşyalara karşı zaafım vardı. İlk gördüğümde bu evi içimde güzel hisler oluşturmuştu. Ama hiç öyle olmadı.

İçimdeki korku ile solana girdim. Hırsız falan olsa geçirirdim yumruğumu takardım bileğine kelepçe. Ama işte hayalet olunca ne yapabilirim?

"Ayy, saçmalama Mahigül. 2023 yılında ne hayaleti olacak? Hem olsa olsa benim gariban evimde mi olur?
Gitsin elin Amerikalısına."

"Bugün de geç geldin."

"Aaaaaaa! Siktir."

Korku ve panikle elime gelen ne varsa etrafa atmaya başladım. Gerçekten bir hayalet vardı.

"Git buradan! Hayalete napılır bilmiyorum da."

"Gözünü açıp bakmalısın bence."

Elimdeki yastıkla duraksadım. Bu kadar korkak olmamalıydım, benki cinayet büro Amirliğinde bir Komiserim. Böyle şeylerden korkar mıyım hiç?

Sıkıca yumduğum gözlerimi zoraki açtım. Hayatımda ilk kez hayalet görecektim ya da görmeyecektim. Çünkü karşımda duran adam normal bir insandı.