LANETLİ GÖZ YAŞI

9.Bölüm-Yeni Sezon

Selammlarrr hepinizeee.Nasılsın bu gün?
Umarım iyisindir.😚 Sizleri buraya yazmayı çok özledim gerçekten.

Yeni bölüme geçmeden önce bi ricam var. Hadi altdaki yıldız tuşuna bas ve bana oy ver🥺. Ne kadar çok oy olursa yeni bölüm o kadar hızlı gelir.

Hadi çok öptüm. Keyifli okumalar🩵

Not: Bazı hatalarım, yanlışlıklarım ola bilir. Çünki üniversiteye hazırlanırken yazıyorum. Zor bir süreç içerisindeyim. Umarım anlata bilmişimdir.

İnsanlara gereğinden fazla değer vermeyin. Yoksa değersiz olan hep kendiniz olursunuz. Yada onu kayb edersin, kendini mahv edersin.

Yeni yeni anlıyorum yorulduğumu hayat. Sessiz bir yer olsun ve ben kendimle yine baş başa kalayım istiyorum. Yaşadıklarımı degil yaşamadıklarımı düşüneyim. Uzak kalınca kimleri özlediğimi hiss edeyim. Belki de her kesden çok ben kendimi özledim. Eski beni, eski neşemi, gerçek beni özledim...

Gece nedensiz bir şekilde uyandım. Zaten hep geceleri oluyordu ne oluyordusa.
Kafamı kaldırdım. Ne kadarda soguk renksiz bi dünya öyle degilmi? Etrafa göz gezdirdim. Çok yorgundum. Ve gözlerim çok kötü acıyordu. Ağlamaktan gözlerim ne hale gelmişti. Annemler uyuyordu. Hiç ses yoktu. Her yer karanlıktı. Hiç bir şeyin anlamı kalmamış gibi hiss ediyorum. Çok kalabalıktı etrafım ama yine de yalnız hiss ediyordum. İstemiyorum artık hiç bir şey. Çünki istediğim her şey bi silgiyle silindi. Ben onsuz hayal kurmamıştım. Ne hayal kurarsam kurayım hep onu yanı başıma bırakırdım. Ben onsuz hayal kurmayı yaşamayı hiç düşünmedim ki.

Ayaz, aklımdan silinmeyen şu isim. Hep özlediğim insan, duyduğum ses, çizdiğim resm,dinlediğim şarkı, kokladıgım koku... Hepsi sen gibi duyuluyor görülüyor kokuyor...

Öyle eskisi kadar hevesli değilim hiç bir şeye. Koşturmalar, yıkılmalar, tekrar kalkıp "Hadii bir daha" lar . Her gün iki yüzlü maskeyle olmak bile ağır gelmeye başladı bana. Hele şu "Güçlü görünmek" için olanı yokmu? Ağır geliyor artık yoruluyorum hepsinden herkesden her şeyden...

Telefonu elime aldım. Ekran parlaklıgı yine full tamdı. Gözlerimi buruşturub saate baktım.

02:07

Mesaj kutuma girdim. Hayır yazmak istemiyorum. Ama dayanamıyorum. Onunla konuşmam gerekiyordu. Yoksa yine hayalini görücektim. Resmen hastalık kapmıştım. Onun hayali ile konuşurken buluyorum her defasında kendimi.

Ben
"Hey sana bir şey sorucam. Diyorum ki sen neden gezintiye gitdiğimiz gün içmiştin?"

Geri dönmesini bekledim. Ama bekledigimden daha çabuk geri dönmüştü. Mesaja bakmaktan korktugum için bir az bekleyib sakinleşib sonra baktım.

Ayaz
"Neden beni seviyorsun ya sen? Neden 2 yıl önce ki konuyu açıyorsun? Neden yapıyorsun bunu? Neden beni hep arıyorsun?"

Ben
"Boş versene ya neden yazdıysam artık"

Ayaz
"Neden diyorum?"

Ben
"Sen neden hep aynı soruları soruyorsun?"

Ayaz
"Çünki senin için endişe ediyorum"

Ben
"Nasıl? Neden? Sebep?

Ayaz
"Çünki sen değerlisin. Sen benim için değerlisin. Senin yanında olmak isterdim ama olamıyorum. Ama bunun suçlusu benim. Şu an yanımda yatağımda başka birisi var ve sen yazıp bana gecenin bi yarısında kendini hatırlatıyorsun. Yapma işte unutmak için bi şans ver bana"