Sömürge -Askıda-

-3-

İsmini çağırarak evde onu aradım. Tuvalete tekrar baktım. Benimle oyun mu oynuyordu? Eğer öyleyse hiç komik değildi.

Salona oturup kaldım. Ona ulaşamazdım çünkü Hedix'i yanında değildi. Onu yanından ayırarak ne halt etmeye çalışıyordu ki? Ya acil bir durum olursa? Hedix'i olmadan polis de yardım edemezdi. Gözümdeki kendi Hedix'imi aktifleştirdim. Bana yardımcı olabilirdi. Bu tarz bir durumla hiç karşılaşmamıştım.

Yaydığım panik dalgasından olsa gerek, sesli komut vermeden Hedix otomatik acil duruma aldı kendini. Sanal polis sarı kıvırcık saçlarıyla ve en ciddi haliyle önümde dikilmekteydi.

"Merhaba Daphne Green. Kayıp çağrınızı duyduk. Şimdi söyleyeceklerimi dikkatle dinleyin ve talimatlarımı sırasıyla yapın. Birinci olarak kayıp kişinin Hedix'ine çağrı bırakın. Gece saatleri dışında bir saat içinde geri dönmezse bize tekrar çağrı bırakın."

Tam tahmin ettiğim gibi. Hedix'ine çağrı bırakmamın bir anlamı yoktu. Fakat anladığım kadarıyla bir saat beklemekten başka yapacağım bir şey yoktu. Joseph Miger diye güncel haberleri arattım. Başına bir şey gelmesinden çok korkuyordum. Ama arama sonucu hiçbir şey çıkarmıyordu. Başına bir şey gelirse hemen internet ağına düşerdi. Son zamanlarda fazla su içtiği için patlayan zavallı hemlerden başka haber yoktu. Bir insanın başına bir şey gelmesi gündeme bomba gibi düşerdi.

Sıkıntılı bir bekleyişti. Sabaha karşı evimden sonsuza kadar çıkıp giden çok kişi olmuştu. Hatta ben de bunu birçok kişiye yapmıştım. Ömrümüzün sonuna kadar beraber yaşamamız konusunda bana söz verdiği için sabaha karşı çıkıp gitmesi ve dönmemesi belki onun çok garip bir insan olduğunu gösterirdi. Yine de kısa bir sürede bu durumu kabullenirdim. Sonuç olarak çekip gitmesi anormal bir durum değildi. Normal olmayan Hedix'ini bırakmış olmasıydı.

Bir saat geçti. Polis istasyonuna tekrar çağrı bıraktım. Sarışın ciddi kadın ekranımda tekrar belirdi.

"Çağrınız alınmıştır Bayan Daphne Green. Şimdi polise bağlanıyoruz."

Kalbim yerinden çıkacak gibiydi. Daha önce hiç gerçek bir polisle konuşmamıştım. Bir keresinde gençlik ve eğlence kulübünden bir arkadaşım, ekranında anlamsız bir şekilde yeşil baloncuklar gördüğü zaman polise başvurmuştu. Çok kısa bir sürede sorunu çözülmüştü. Ancak tam bir saat Hedix'ini polis istasyonuna bırakmak zorunda kalmıştı. Kendisini acil durumlara karşı özel bir yerde tutmuşlardı. Şimdi durum çok farklıydı. Neler olduğunu ya da olacağını hayal edemiyordum.

"Merhaba Bayan Daphne Green. Joseph Miger ile ilgili kayıp çağrınızı aldık. Hemen sistemimize giriyoruz."

Karşımda sade giyinişli ve temiz görünümlü polis memuru kendi özel sistemlerinin geniş ekranına bakıyordu. Oldukça hareketsiz ve düşünceli görünüyordu.

"Bu çok garip. Okul kaydı yok."

Kalbimin gümbürtüsünü kulaklarımda duyuyordum. Bu nasıl olabilirdi? Her Empiryumlu doğar doğmaz eğitim okullarında yetişirdi. Yirmi bir yaşımıza kadar bu okullarda yaşardık. Bir tek kişinin bile gözden kaçması imkansızdı. Üretim tesisinden alınıp doğruca eğitim okullarına gidiyorduk. Bu hep böyleydi.

"Duyarlılığınız için çok teşekkür ederiz. Gereğini yapacağımızdan emin olabilirsiniz. İyi günler dileriz."

Daha bir şey demeye fırsat bulamadan bağlantıyı kopardılar. Korku dolu gözlerle masada duran Hedix'e baktım. Bunlar hiç normal değildi. Hedix'in alarmıyla irkildim. Güzellik ve moda kulübü buluşmasına bir saat kaldığını söylüyordu.