GÜL GÜZELİ

36. BÖLÜM

Hellooooo

Herkese yeni bölümden selam ♥️

Oy ve yorumlarınızı bekliyor olacağım, keyifli okumalar ♥️

Bölüm şarkısı • Güliz Ayla, Bahsetmem Lazım

🌹

Genç ağa aşiret için toplanma sebebini bir türlü anlayamamıştı. Ama gitmek mecburiyetindeydi. Şirketteki işlerini halledip Mert ile beraber yola çıkmış ve toplanılan yere varmışlardı.

İçeriye girdikleri gibi toplanan insanlar ayaklanıp 'hoş geldiniz' demişlerdi.

"Hoş bulduk ağalar da hayırdır? Ne diye topladınız bizi?" diye sordu Fatih baş köşeye geçip oturarak, aynı şekilde Mert de hemen Fatih'in yanına geçip oturmuştu.

Fatih'in sorusu üzerine herkesin bakışları birbirini bulmuştu. Evet toplanılmasını istemişlerdi ama konuya nasıl gireceklerini bilmiyorlardı.

"Oturmaya çağırmadınız herhalde? Ne olduğunu biri söyleyecek mi artık?" diye sordu Fatih bu sessizliğe karşı.

Bunun üzerine en son yaşı diğerlerine nazaran büyük olan biri boğazını temizleyerek söze girdi. "Ağam." dedi Fatih'e dönerek. Fatih başını devam etmesi için sallayınca adam "Bilirim yani zor ama... Başımızdasın... Ağa olarak yanında karının olması gerek... Böyle olmuyor... Biz düşündük de evlensen iyi olur sanki..." diye devam etti zar zor. Çünkü hepsi bilirdi ki bir ağa mutlaka evli olmalıydı.

Fatih söylenilen ile hiddetle ayaklanıp konuşan adamın yakasına yapıştı. Yüzüne sinirle bakıp "Ne dediğinizi kulaklarınız duyuyor mu? Ne demek evlenmen gerek?" dedi ardından bakışlarını odada bulunan tüm adamların üzerinde gezdirdi. Bazıları bu durumdan dolayı başlarını eğmiş Fatih ile göz göze gelemiyordu. "Benim bir karım var zaten! Siz kim oluyorsunuz da evli olmama rağmen bana tekrar evlenmemi söylüyorsunuz?! Haddinizi bilin oturun yerinize! Bir daha bu konu hakkında bir şey duyarsam ahdım olsun yakarım söyleyeni!" diyerek yakasına yapıştığı adamı iterek geri bırakmıştı.

Fatih son söylediklerinin üzerine hiddetle ayaklanıp konaktan çıkmış. Mert ise hemen peşinden çıkıp kuzenine yetişmişti. O da bu konuda en az Fatih kadar şaşkındı. İnsan böyle bir şeyi düşünmeye utanırdı.

"Sakin ol Fatih." demişti elini Fatih'in omzuna koyarak.

"Nasıl sakin olayım? Dediklerini duymadın herhalde? Ulan!" dedi ve elini arabanın kaputuna sertçe vurdu.

"Tamam abi haklısın da hadi şurdan bir an önce gidelim. Sonra sinirini çıkartırsın." diyerek Fatih'e binmesi için arabanın kapısını açtı. Fatih açılan kapıdan binince Mert de hemen yan koltuğa geçip oturdu.

Fatih arabayı Mardin'in bir tepesine çekti. Bekletmeden arabadan inip uç noktaya gelip durdu. Derin bir nefes aldı, sakinleşmeye çalıştı. Gözlerini kapatıp başını da yukarı kaldırdı. Elleri belinde bir süre öylece kaldı.

Mert ise hem kuzeninin hem de can dostunun böyle olmasına karşı çok üzgündü. Elinden keşke bir şey gelseydi ama yok. O da Fatih'in bu derdine ortak oluyordu en fazla. Destek olmak yapabileceği en büyük yardımdı şu an.