The PAST MISTAKE

Chapter Fifteen

Finally, they met again. Face to face.

She was still the same beautiful female who had dazzled him with her innocent beauty, but she was also the very same female who tried to destroy his life.

James gave her an arrogant smirk when he saw her stunned expression. His gaze fell on her slightly parted soft lips, and went down even further on her rising and falling chest.

Matagal pa siguro bago siya masasanay na pagmasdan ang totoong hitsura ni Monique. Nakatali pa rin ang buhok nito, ngunit hindi na tulad ng dati. Hindi na rin makapal ang make-up nito at tamang-tama lamang ang tint ng pink lipstick nito sa mga labi. Wala na rin ang malaking salamin nito; ngayon ay malaya na niyang nakikita ang kulay tsokolateng mga mata nito.

He dipped his head again and he gave her an appreciative glance. Oh he definitely liked how she dressed herself. Kitang-kita niya ang hubog ng dibdib nito sa suot nitong navy blue silk blouse, at naglalaro rin sa kanyang isip ang korte ng katawan nito na natatakpan ng hapit na black pencil-cut skirt.

He already liked the old dragon-lady Monique. But he liked this new Monique even better.

He cocked his head to the side and braced an arm on one side of the doorframe. "How's my bitch doing?"

Bahagyang napaatras si Monique. "A-ano'ng ginagawa mo rito?"

"Is this how you treat your customers in this godforsaken resort?"

"Pero ang nasa register... si Mr. De Leon-"

"Is my new assistant," pagputol niya kay Monique. "Don't tell me you expect me to leave the secretarial position vacant after you left. It's as if gusto mong bumalik sa pagtatrabaho sa akin."

Agad namang nakabawi si Monique at nawala na ang gulat na ekspresyon nito sa mukha. "Wala akong panahon para sa mga laro mo, Mr. Madrigal. Aalis na ako."

"Just hold on a sec, lady," sabi niya sabay hablot sa braso ni Monique. "We still need to talk."

"Ano pa ba ang kailangan nating pag-usapan? Bitiwan mo 'ko kundi sisigaw ako! Tatawag ako ng security!"

"Why not call the police instead? At nang maipa-blotter kita, o masampahan ng kaso dahil sa panloloko at pang-iispiya mo sa akin."

Nanlaki ang mga mata ni Monique at napasinghap sa tinuran ni James. "H-hindi mo gagawin iyon! Wala ka namang kasong puwedeng isampa sa akin."

"Oh, believe me, marami akong magagawang kaso laban sa 'yo. Now, get in or I'll carry you myself inside. You choose."

Lihim na napangisi si James nang nakita niyang napapikit ng mata si Monique at halatang kinokontrol ang emosyon nito, pero wala pa rin itong nagawa kundi ang sumunod kay James at pumasok sa loob ng cottage.

Naupo si James sa isang loveseat, isinandal ang likuran at ipinatong ang isang paa sa kabilang tuhod. He appeared relaxed now that he had finally found her. Ilang buwan din niyang pinaghahanap ang babaeng ito. Halos ma-obsessed na siya sa paghahanap. But finally, he found his bitch. And to his surprise, dahil pa sa tulong ni Granny kaya niya nahanap ang babae!

"I know where she is," ang sabi pa sa kanya ni Granny noong isang linggo.

"Why are you helping me?" naitanong niya.

His granny simply smiled and said, "Because I want you to be happy."

And yes, he was definitely happy alright-he was extremely ecstatic now that he could finally wring her neck!

"Ano ba ang gusto mong pag-usapan nating dalawa?" tanong nito. Bagamat halatang na-i-intidimate ito sa paraan ng pagkakatitig niya rito, halatang pinipilit na lamang nitong iwasan ang mga tingin ni James.