~pov Emma~
Vandaag gaan Vince en ik een wandeling doen in de bergen. We maken ons klaar en gaan ontbijten. Na het ontbijt gaan we terug naar de kamer om een rugzak klaar te maken. "We moeten zeker genoeg eten en drank mee nemen hé." Zeg ik. "Ja zeker, maar dat weegt wel hoor." Zegt Vince. "Anders nemen we 2 rugzakken mee." "Oke." We maken onze rugzakken klaar en vertrekken. "Naar waar nu?" Vraag ik aan Vince die de kaart vast heeft. "Gewoon rechtdoor." Zegt hij terwijl hij op de kaart kijkt. "Pauze?" Vraagt Vince na een tijdje wandelenen. "Oké." Ik zet me neer op het bankje en neem iets om te eten uit de rugzak. "Hoeveel km moeten we eigenlijk nog?" "Awel, dat ik het niet weet." Zegt Vince. "Typisch gij e." Zeg ik al lachend.
~pov Vince~
We zijn al een aantal uur aan het wandelen. "Hoelang nog?" Vraagt Emma. "Niet zo lang meer." Ik heb het gevoel dat we verkeerd aan het wandelen zijn, maar laat niets merken. Wie weet zijn we toch juist. "Pauze?" Vraag ik. "Ja, ik ben kapot." Zegt Emma. Ik neem de fles en merk dat het bijna op is. "Vince, we hebben geen koeken meer en ook geen drank meer." Zegt Emma wat in paniek. "Het is niet ver meer." Herhaal ik. "Hoelang zijn we al aan het wandelen?" Vraagt ze. "Eeuh een uur of 5." "En er stond op dat we maar 2 uur moesten wandelen." Zei Emma wat gefrustreerd. "I know Emma." Emma is uitgeput, ik zie het. "Kom laten we verder wandelen." We staan op en beginnen terug te wandelen. Na een klein halfuurtje zeg ik. "En hier is het hotel." Terwijl ik naar de kaart kijk.
Kind off waargebeurd verhaal bij mij, maar hier nu een iets wat andere wending aangegeven. Ik was als 10 jarige samen met mijn ouders en zus op reis in Italië en deden een wandeling van 2 uur (we moesten over een berg wandelen die bebost was met een pad), want dat stond op het plannetje. Dus we hadden eten en drinken mee voor 2 uur, maar uiteindelijk 5 uur gewandeld en op het einde hadden we geen eten en drinken meer.
