Geleceğin Varisi ~Temps Serisi (Tom Riddle)

Bölüm 8/Basiliks'i Öldürmek

(Lexi Knox'un bakış açısı)

Büyük bir baş ağrısıyla uykumdan uyandım.Gözlerim odanın içinde dolaşırken buranın Riddle'ın odası olduğunu fark ettim.Uzandığım yataktan fırladım.

Kapı açılıp içeri ıslak saçlarıyla Riddle girdi."Merhaba Lexi."

Sinir damarlarıma basarken öfkeyle soludum.

"Burada ne işim var Riddle."

"Konuşmamız lazım bunu biliyorsun."

"Reddediyorum."

"Hayır reddetmiyorsun."

Bileğimden tutup yürümeye başladı.Kurtulmak için bir çok hamle yapsam da bırakmamak konusunda ısrarcıydı.

Yine o dolabın önünde durduğumda anılarım depreşti.Girmemek için kollarımı dolabın tahta yerlerine sabitledim.

"Beni içeri sokamazsın Riddle!Zorbalamak için yaptığını biliyorum!"

Sırtımdan içeri itti.Ardından kendisi içeri girdi.Kapılar üstümüze kapanırken büyüler fısıldandı.

"Beni çıkarın buradan!"

Bağırmamın bir işe yaramayacağını pekala biliyordum.Denemekten zarar gelmezdi değil mi?

Geriye yaslanıp kafamı duvara dayadım.Yeni uyanmış olmama rağmen müthiş baş ağrısı canımı acıtıyordu.Buna ilaveten boğazımın ağrısı da cabasıydı.

Riddle'ın bana yaklaştığını hissetsem de kıpırdanmadım.

Birden bana sarıldığında nefesim kesildi ve gözlerim büyüdü.Neden?Ne manada?Niye?Niçin?

Nefesimi toparlamaya çalışıp nabzımı yavaşlatmaya çalıştım.Kalbim atlı yarışında gibiydi.

Kendimi zorlayıp Marvolo'ya baktım.Uyuyakalmıştı?!

İstemsizce saçlarıyla oynamaya başladım.Bunu genelde Harry'le yapardım ancak...

Bir kaç dakikanın ardından ağır bir uyku bastı.Kafamı Marvolo'nun kafasının üstüne koydum.

Lerid sayesinde güvenli bir uyku çekmek şu anda benim için en büyük nimetti.

***

Sabah mıydı akşam mıydı haberim olmasa da derin ve kabussuz uykumdan uyandım.Uzun zamandır bu kadar rahat bir uyku uyumamıştım.Keşke yatağımda da aynı şekilde rahat rahat uyuyabilseydim.

Gözlerim karanlık dolapta gezindi.Marvolo bana sarılmaya ve uyumaya devam ediyordu.

Onu yavaşça bedenimden ayırmaya kalkıştığımda hafifçe kıpırdandı ve bir bacağını üstüme attı.

Kalbim hızla atarken hızlı hızlı nefes almaya başladım.Sakin ol Lexi.

Bir kaç dakikanın ardından Marvolo hareketlendi.Tekrar kıpırdandığında derince bir nefes alıp tuttum.Neyse ki bu sefer bacağını üzerimden kaldırmış hatta kollarını bedenimden ayırıp sırtını bana dönmüştü.

Doğrulup oturduğumda tırnaklarımla oynamaya başladım.Yanımda oyalanabileceğim hiç bir şey yoktu.

"Lexi?"

Onun yeni uyanmış,derin sesine karşın benden ürkek bir ses çıktı.

"Ha?Ha evet.Efendim?"

"Günaydın."

Yüzüme bakmak için döndüğünü düşünsem de tekrardan sarıldı.Neden böyle davranıyor?

Kanın yüzümün her noktasına vardığını hissettim.