Size bir gün gelip on yedi yılınızın çöp olduğunu ve çektiğiniz acıların boşa olduğunu söylüyorlar. Ne yapardınız? Kendimce en mantıklı olanı yaptım. Kapıyı çarpıp Doktorun odasından ayrıldım.
Kalkmış 6 Abin bir de ikizin var diyorlar.
Onlarda esk...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
DÜZENLENDİ
Bol bol yorumlarınızı bekliyorum. Bana büyük bir motive kaynağı oluyorsunuz. İyi okumalar dilerim 🫶
✨✨✨✨✨✨✨✨
Bir aile sıcaklığında uyanmak çok farklıymış. Annenin kokusunu hissetmek paha biçilmezmiş. Ben daha önce hiç yaşamamışım meğerse... Derin bir iç çektim. Tabii ki de yaşamamıştım. O kadın bana hiç anne olmamıştı.
Bu hisle dolup taştığım kaçıncı dakikadaydım kim bilir. Başımı kaldırdığımda annemin uyuyan yüzüne baktım. Huzurlu bir ifadesi vardı ama gözleri yaşlıydı. Gözünü kırpıştırdığında gözlerimi kapattım hemen. Eliyle yüzümü okşadı. Saçlarıma dokundu. Hissediyordum... Yüzümü inceliyordu.
" Güzel yavrum. Yıllar sonra kavuştum sana. Kollarımdasın artık." Başıma öpücük kondurdu. Kollarımı beline daha çok sardım. " Bırakmam... Bırakamam." Bırakmazdı. Bu saatten sonra bende bırakamazdım.
Saat kaçtı bilmiyorum ama çok uykum vardı. Uyumaya devam ettim.
" Uyuyor mu?" Kulağıma dolan sesle bilincim yerine geldi.
" Uyuyor. Melek gibi Demirkan. Gece sokuldu bana. Bir daha bırakmadı. Hala sarmaş dolaş." Gözünün dolduğuna emindim.
" Hatun tamam yapma. Uyanacak şimdi kızımız." Gözümü araladım.
Hazırlanıp beraber aşağı indik. Kahvaltı sofrası sessiz ve sakin geçti. Kimseden ses çıkmıyordu. Ayça ise ortalıkta yoktu garip bir şekilde. Ağzıma attığım peyniri gevelemeye başladım.
" Ayça nerede?" Babamın sesi etrafı doldurduğunda kafasını kaldırıp bakan tek kişi Hazar oldu. O da omuz silkti.
" Bilmem. Çetelesini tutmuyoruz." Babamın bakışından sonra oflayarak ayağa kalktı ve bu katta bulunan misafir odasına girdi. Hanımefendi orada kalıyordu. Anıl abim dün gece onu kovmuştu ama gideceğini düşünmüyordum. Onda o yüzsüzlük vardı.
" Baba!" Hazarın çığırışıyla tüm ev halkı olarak aynı anda ayağa kalktık. Hazar ise elinde tuttuğu zarfı sallayarak yanımıza geldi.
" Ayça bize mektup bırakmış. Odasında yoktu." Bora Hazar'ın yanına gelip zarfı eline aldıktan sonra katlanmış kağıdı açarak mektubu sesli bir şekilde okumaya başladı.
Selam
Siz uyurken gitmek istemezdim demeyi çok isterdim sevgili ailem ama pişman değilim. Sizin yüzünüze bakarak gitmek demek hesap vermek demek ve ben hesap vermekten nefret eden birisiyim. Öncelik olarak bu yazdıklarımdan bir ders çıkartırsınız diye umuyorum. Konuya geçecek olursak da; size çok güzel bir komplo hazırladık. Beklemeniz gerekiyor sadece. Tek bilmeniz gereken ise düşmanınızı çok yakınızda aramanız gerektiği. Belki de evinizin içindedir?
