DİLHUN

1.bölüm

Selammmmm.

DİLHUN'u düzenledim,
çünkü hatalar vardı ve bölümler güzel değildi içime sinmiyordu.

Bölümlerde fazlası ile değişiklikler olacaktır!!!!!

Satır aralarında buluşalım mıı?

Oy vermeyi unutmayınız!

🎶Sena şener-bak bana

Belki de insan herşeyi içine
atmaktan boğuluyor zamanla.

~stefan zweig~

Keyifli okumalar🎀
°°°

Bir kız düşünün;

Kalbi parçalara ayrılmış, hayalleri çalınmış, bir kez bile sevilmemiş, hayattan hiç bir beklentisi kalmamış ve öleceği günü dört gözle bekleyen bir kız.

Hah, işte o kız benim.

Bilmiyorum.belki mutlu olmayı hak etmiyorumdur,ama çok iyi bildiğim bir şey var oda acınacak halde olduğum. Çünkü ben kendime çok acıyorum.

Ah,ben size kim olduğumu söylemedim değil mi?

Ben Deniz. Deniz kılıç. Mardin'de sayılan bir ailenin en küçük çocuğuyum,ama inanın hiç olmak istemezdim.23 yaşındayım ama hissettiğim kesinlikle 80.

Soğuk iliklerime kadar işlerken omuzuma bırakılan ceket ile irkildim.kafamı kaldırıp baktığımda bana gülümseyerek bakan bir adet hasan abi vardı.yanımdaki sandalyeyi çekip otururken"niye uyumadın?"diye sordu.

Geldi sümsük.

Hasan abi amcamın oğluydu. Oda benim gibi kumral mavi gözlü bir insan yavrusu idi. Babam bütün kardeşleri ile miras yüzünden kavgalı ve küs olmasına rağmen o sürekli bizim evdeydi.

"Canım istemedi."dedim üzerimdeki ceketi geri iktirirken. Buralarda bir erkekle yan yana gelmek hoş görülmezdi. Birisi görmese bile ben rahatsız oluyordum."abi ben artık gideyim,geç oldu."

Ayağa kalkacağım sırada elini elimin üzerine bıraktı.hızla çektim."abi demesen."dedi.bana dokunulmasından nefret ediyordum.

"Büyüğüm sün diye birşey demiyorum ama bir daha elin bana değerse yemin olsun kırarım."dedim.ceketini üzerine attım,ama yanlışlıkla yüzüne gelmişti.odamın olduğu yöne döndüğümde abimle karşılaştım,her zamanki gibi bir yere gidiyordu."yine nereye gidiyorsun?"diye sordum.

"İşim var."diye cevapladı.

"Bu saatte?"

"Deniz git uyu, herşeye de karışma."

"Çok gezen ayağa bok bulaşırmış,eğer banada bulaştırırsan-"sözümü kesti."o ayağı keserim yine de sana bulaştırmam."dedi net bir dille."şimdi git uyu."sonrasında arkasına bile bakmadan Konaktan çıktı gitti.

Dışardan bakan herkesin cennet olarak gördüğü bu konak bana cehennemdi ve imrenerek baktığı bu aileye ben iğrenerek bakıyordum. Görünüşü sağlam olsa da içi çürüktü.

Bir kaç saniye daha arkasından bakıp odaya girdim ve kendimi direkt yatağa attım.

°°°

Üzerimi değiştirdiğimde aşağı indim.hiç yüzlerini görmek istemezdim ama karnım açtı yani.

Annem,"abini çağırda gelsin."dedi.oturup yemeğimi yemeye başladım."kime diyorum ben?"