Selam! Önceki bölümde Gray ve Juvia'nın konuşmasında Gray Juvia'ya "Öğrenci Konseyi Başkanı olan arkadaşın var mı?" diye sorduğunda Juvia hayır demişti. O kısmı unutun. Erza'nın öğrenci Konseyi Başkanı olduğunu unutmuşum ajsjsjsja Neyse iyi okumalar ♥
-LUCY-
Eve geldiğimde Juvia'nın odasından silah sesleri geliyordu. Yukarı çıktım ve odasına girdim.
-Juvia?
-Ah Lucy hoş geldin! Gray'le video oyunu oynuyorduk.
-Juvia bu oyunlarda gerçekten çok iyi!
Gray gözlerini ekrandan ayırmadan söylemişti.
-Tabii tabii ben odama gidiyorum. Biraz sessiz olun lütfen.
-Tamam!
İkisi de aynı anda söylemişti.
-JUVIA-
-Hey lütfen meleğine kazanması için biraz yardımcı ol!
-Üzgünüm bu oyunlarda çok iyisini bu yüzden tüm gücümü kullanmam gerekti. Masanın üstünden bardağımı getirebilir misin?
İç çekerek oturduğum yerden kalktım ve yerdeki kablo yığınına takılmadan bardakları masadan aldım. Tekrar aynı şekilde dönmeye çalışırken bu sefer başarılı olamamış ve Gray'in üstüne düşmüştüm. Bardaktaki içecekler de doğrudan oyun konsolunun üstüne gitmişti.
-Oyun konsolum!
-Karnım acıyor Juvia üstümden kalkar mısın?
Gözlerimi oyun konsolumdan ayırmadan yanına çöktüm.
-Hepsi senin suçun!
-Ne? Ne yaptım ben şimdi?!
-Eğer bardağını istemeseydin bunların hiçbiri olmazdı.
Ağlamaklı bir sesle söylemiştim.
-Ö-özür dilerim. Gerçekten çalışamayacak durumda ise sana yenisini alabilirim.
-Cidden bunu yapar mısın?
-Neden olmasın.
-Teşekkür ederim Gray. Seni çok seviyorum!
Boynuna atlayıp onu boğulana kadar sıkarken söylemiştim.
-B-boğuluyorum!
-Ay özür dilerim. Çok sevindim de.
-Bu kadar çok mu seviyordun bunu?
-Evet çünkü bu bana kardeşimin kendi parası ile aldığı ilk doğum günü hediyesiydi bu yüzden benim için çok değerli. Üstelik şu an o burda olmadığı için oyun konsolu onu yanımdaymış gibi hissettiriyor.
(Y.N: Nasıl bi cümle bu ya O.o)
-Anladım. Hadi çalıştırmayı deneyelim. Eğer çalışmazsa tamir ettiririz. Madem senin için bu kadar değerli yeni almak yerine bunu tamir ettiririz.
-Sen bir tanesin Gray!
Yine ona sarılarak söylemiştim.
~~~
Oyun konsolum şans eseri çalışmıştı. Gray'de tekrar özür dileyerek gitmişti. Aslında senin suçun derken şaka yapmıştım ama ciddiye aldı sanırım. Lucy'nin kapısını tıklattım.
-Lucy?
-Hm?
-Gelebilir miyim?
-Tabii.
İçeri girdim. Lucy'nin odasına girince dünya değişiyordu sanki. Her yer ve her şey rengarenkti. Lucy'nin odasında bir sürü dekoratif eşya vardı. Lucy yerde duran yastık yığınının üstünde oturuyordu. Elindeki kitabı okuyordu. Lucy'nin ailesinin maddi durumu okuldaki diğer öğrencilere göre daha iyiydi. Lucy özel bir okula gitmiyordu çünkü ailesi onun kendi başarıları ile ilerlemesini istiyordu.
-Ne düşünüyorsun Juvi?
-Hiç. Odanı inceliyordum. Hangi kitabı okuyorsun?
-Bilmem annemin kütüphanesinden rastgele bir tane aldım. Ama çok sıkıcı. Bende şimdi bunu geri yerine koymaya gidiyordum. Gelmek ister misin?
-Tamam.
Lucy'nin evinin altına doğru uzanan bir merdiven vardı ve ben hep orda ne olduğunu merak ederdim. Lucy o merdivenlerden aşağı inmeye başlamıştı. Cebinden küçük bir anahtar çıkartıp merdivenlerin sonundaki kapıyı açtı. Işıkları yaktığında buranın kocaman bir kütüphane olduğunu gördüm.
-Bu kitapların hepsi annenin mi?
-Aslında bu kitaplar anneme babasından miras olarak kalmış.
-Vay canına.
Burası gerçekten harikaydı. Arkamızdan gürültülü bir ses duyunca ikimizde o tarafa baktık. Kapı kapanmıştı. Lucy, -evde neden topuklu ayakkabı giydiğini bilmiyorum- topuklarını yere vura vura kapıya yönelip anahtar ile kapıyı açmaya çalıştı.
-Sıkışmış!
-Peki söylesene sizi kütüphaneyi demir kapı ile kapatmaya düşündündüren nedir?
Lucy gözlerini devirerek anahtarlığın ucundaki başka bir anahtarı kavradı. Kütüphanenin en dibindeki rafları zar zor ittirerek arkasından bir kapı daha çıkmasını sağladı. Eliyle kapıyı göstererek kilidi açtı. İçerisi alabildiğine para ve altın tarzı değerli şeylerle doluydu.
Vuhuuu süper saçmaladım değil mi? Aslında içeride bir kapı daha olmasının sebebi size neden demir kapı ile kapatıldığını açıklamaktı. Umarım hoşunuza gitmiştir ^^
